یکی از مباحث مهم در تعلیمات اجتماعی اسلام, مسئله حفظ نظام اجتماعی و سیاسی بر اساس آموزه های اسلامی است.مهم ترین مقصد شارع از ارائه نظام اجتماعی و سیاسی جلوگیری از هرج و مرج و اختلال در امور مردم است. بدون تردید همان گونه که جلوگیری از اختلال نظام از مقاصد شارع در تأسیس نظام اجتماعی و سیاسی است می توان آن را به عنوان مقصد بقاء نظام نیز به شمار آورد. فقیهان از ضرورت بقاء نظام به وجوب حفظ نظام تعبیر نموده اند تا بدانجا که برخی آن را یک قاعده فقهی بنیادین در فقه حکومتی و عمومی به شمار آورده اند. هم چنین ایشان برای شناسایی و تأیید این قاعده به آیات و روایات متعدد تمسک کرده؛ با دلیل عقل , قیاس اولویت , اجماع و بنای عقلا توانسته اند استناد نمایند. در این پژوهش ضمن تبیین ادله مذکور موارد کاربرد و آثار حفظ نظام در فقه ارائه شده است.
واژههای کلیدی: نظام اجتماعی، نظام اسلامی، قاعده حفظ نظام، اختلال نظام، حفظ نظام.