بررسی قانون حاکم بر اجاره به شرط تملیک در نظام حقوق مدنی ایران

توضیح

اجاره به شرط تملیک، عنوان جدیدی است که در سال‌های اخیر به لحاظ نیازهای روز، در عرصه حقوقی ما وارد شده است. طرفین قرارداد با قصد اینکه عین مستاجره تا پایان مدت اجاره در تملیک موجر باشد و پس از پرداخت آخرین قسط به ملکیت مستأجر در آید، به تشکیل عقد مزبور مبادرت می‌ورزند. طرفین قرارداد می‌توانند کلیه اشخاص اعم از حقیقی و حقوقی، خصوصی یا عمومی باشند؛ لکن به دلیل آنکه بانک‌ها در اجرای وظایف قانونی خویش می‌توانند اموالی را به اشخاص دیگر واگذار کنند. در این قرارداد، از خصوصیات و الزامات دو عقد بیع و اجاره استفاده می‌گردد، به صورتی که برای مدتی منافع و پس از آن عین، به مستأجر منتقل می‌شود، با این وصف که موجر می داند پس از انقضای مدت و انجام شرایط توسط مستأجر، قانونا ملکیتی بر عین مستاجره ندارد، همچنین در صورت تخلف مستأجر، مال همچنان در ملکیت او باقی خواهد ماند. در مقابل، مستاجر نیز مطمئن است که در صورت عمل به شرایط، مالک عین خواهد بود و نقض شرایط قراردادی، موجب عدم مالکیت آتی وی خواهد شد.
واژه‌های کلیدی:‌ شرط تملیک، عرصه حقوقی.