بررسی قواعد فقهی ناظر بر تخریب محیط‌زیست

توضیح

خداوند، محیط زیست را هدف‌دار و از لحاظ کمیت و کیفیت به صورتی متناسب برای انسان آفریده است، که به طور قواعد کلی و فقهی در فقه و آیات و روایات اسلامی موجود است، و حتی تأکید بر نقش حیاتی محیط زیست در سلامت انسان دارد. لذا انسان باید با استفاده از تمامی امکانات برای پیشگیری از تخریب منابع حیاتی (محیط زیست) تلاش نماید. پس اساس اصولی اصالهالجواز و اصالهالاباحه جهت استفاده مفید از محیط زیست است که باعث نشاط و طراوت جسمی و روحی انسان می‌شود، و حتی تخریب و ناسالم بودن آن می‌تواند خطرات جبران‌ناپذیری بر سلامت انسان‌ها داشته باشد. بنابراین راهکار عملی اسلام، احیاء و حفاظت از محیط زیست است که اهمیت زیادی دارد و همین اهمیت، باعث شده تا برای احیاءکننده، امتیاز مالکیت در نظرگرفته‌ شود. هم‌چنین برای پیشگیری از تخریب محیط زیست قواعد متعددی و ادله‌ی فقهی زیادی همچون آیه‌های قرآن، روایات و قواعدی مانند لاضرر، اتلاف، تسبیب، ملازمه و... انسان را موظف به پیشگیری از تخریب محیط زیست می‌نماید. لذا در این پایان‌نامه تلاش شده، قواعد فقهی که ناظر بر تخریب محیط زیست هستند مورد بحث و بررسی قرار گیرد.
واژه‌های کلیدی: تخریب، محیط زیست، قواعد فقهی، لا ضرر، آلودگی.