بررسی مشروعیت پیوند اعضاء در مجرمین محکوم به قتل یا قطع

توضیح

قابلیت اجرای کیفر قصاص و اعدام از طریق اهدای عضو مقوله‌ای بدیع و در عین حال تاثیر‌گذار در پاسداری از موهبت سلامت و حیات انسانی است. مشهور فقهای امامیه بر این باورند که شیوه اجرای کیفر در قصاص نفس موضوعیت نداشته و مجازات باید به گونه‌ای اجرا گردد که کمترین رنج را بر جانی تحمیل نماید و ملاک ازهاق نفس است در مقابل بعضی از فقها معتقدند که برابری و مماثلت در اجرای کیفر شرط است این پژوهش با پذیرش عقیده مشهور که محکوم علیه کمترین رنج را متحمل شود و اینکه می‌توان شیوه اجرای قصاص را تغییر داد، و البته با پذیرش اصل مشروعیت پیوند اعضاء و توجه به این موضوع که یکی از منابع بسیار مهّم جهت تامین عضو پیوندی به خصوص اعضای اساسی مثل قلب، شش، کبد، و لوزالمعده و... در بدن افراد محکوم به اعدام و قطع است و در بیشتر موارد این افراد دارای اعضای سالم هستند و با اجرای حکم تمام این اعضاء به خاک سپرده می‌شود، به اثبات مشروعیت پیوند اعضاء در محکومین به قتل و قطع با رضایت محکوم و اولیای او می‌پردازد. و همچنین پس از اثبات موضوع به امکان صدور حکم حکومتی(حاکم) به پیوند عضو در صورتی که محکوم به اعدام یا قصاص رضایت به پیوند عضو ندهد، با نظر به امکان صدور حکم حکومتی در الزامیات و در راستای تامین مقاصد شریعت از جمله حفظ نفس و حفظ نسل، می پردازد.
واژه‌های کلیدی: پیوند اعضا، قصاص، اعدام، کیفر، حکم حکومتی.