توضیح

تمام آنچه روی زمین وجود دارد مانند کوه‌ها، دریاها، حیوانات و گیاهان نیز دارای حقوقی می‌باشند. انسان تمام مخلوقات را زیر سیطره خود دارد و از آنها به نفع خود بهره‌برداری می‌کند؛ ولی آیا این تصرفات هیچ حد و حصری در قوانین مذهبی و اخلاقی ندارد و دست انسان برای هر نوع انتفاعی باز گذاشته شده است؟ بر این اساس امروزه توجه جوامع به این مسأله جلب شده است که همه موجودات از حقوق مختلف برخوردارند . در اسلام، ذبح و شکار برخی حیوانات و با شرایطی خاص جایز است؛ اما اینکه ذبح و شکار حیوان به ظاهر حقوق حیوانات را از بین می‌برد، باعث شده است برخی اسلام را ناقض حقوق حیوانات بدانند؛ در حالی که اسلام نه تنها ناقض حقوق حیوانات نیست، بلکه توصیه‌ها و دستورهایی که فقه شیعه در این زمینه دارد، حقوق حیوانات را بیش از بیش اثبات می‌کند. حق و حقوق حیوانات نه تنها در اسلام بلکه در میان غربیان نیز به عنوان اعلامیه حقوق جهانی حیوانات مطرح شده است در این پژوهش که با استفاده از روش توصیفی و کتابخانه ای وبا توجه به ادله قطعی و آیات و روایات به بررسی حقوق حیوانات و حد مجاز تصرف و تسلط انسان بر حیوانات از دیدگاه قوانین اسلام ونیز اعلامیه جهانی پرداخته و سعی شده است با انجام یک مقایسه تطبیقی بین این دو ابعاد قضیه را تا حد ممکن روشن ساخته وتبیین نماید که کدامیک ازقوانین کامل تر وبه تمام جوانب حقوق حیوانات پرداخته است. آنچه از مقایسه میان اعلامیه جهانی حقوق حیوانات با معارف اسلامی بدست آمده است حاکی از ناقص بودن اعلامیه جهانی در برابر حقوق حیوانات در اسلام می باشد و بسی مایه شگفتی است که اسلام هزار و چهار صد سال پیش با لطافت و دقت به این مسأله پرداخته در حالی که انجمن‌های حمایت از حیوانات سراسر دنیا چند سالی بیش نیست که به این مسأله توجه کرده‌اند.
واژه‌های کلیدی: حقوق، حیوانات، حقوق جهانی حیوانات، فقه، فقه امامیه.