در تکاپوی زندگی به ویژه در ابعاد اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و تاریخی، سفر و گردشگری و سیر و جهانگردی دارای نقشی تعیین کننده و سرنوشت ساز است. از دیرزمان مردمان خردمند برای سیر و سفر جایگاه ویژه ای قائل بوده اند و آنرا بخشی از زندگی اجتماعی و انسانی خویش می شمرده اند. البته این امر که آیا گردشگری همان سفر است یا خیر و در صورت منفی بودن مطابقت آن چه تفاوت های بین آن ها وجود دارد بحث فرآوان وجود دارد فقط اجمالا باید گفت در فقه مفهوم گردشگری با سفر متفاوت است و نسبت بین گردشگری و سفر عموم و خصوص مطلق است به این صورت که هر گردشگری سفر است ولی هر سفری گردشگری نیست.
واژه‌های کلیدی: فقه، حنبلی، گردشگری.
