بلوغ در نظر فقه و حقوق اسلامی با محوریت آراء امام خمینی (ره)
عباسعلی روحانی
سید محمد موسوی بجنوردی
تهران
۱۳۹۲ش.
کارشناسی ارشد
۲۰ ص.
فارسی
بلوغ پدیدهای است که انسان را از دوران شیرین کودکی به مرحلهی حاکمیت عقل و منطق (بزرگسالی) میرساند. این پدیده به منزلهی یک انقلاب درونی در زندگی انسان جلوهگر شده و نقطه عطفی در زندگی فرد محسوب میگردد. این مرحله آغازی بر آمادگی شخص برای ورود جدّی و توأم با مسئولیت پذیری در صحنه اجتماع خویش است. حال پرسش اصلی این است که؛ آیا رسیدن به سن مسئولیت، صرفا یک تعیین شرعی و تعبدی است ویا براساس تحولاتی است که در نوجوانی هر انسانی، رخ می دهد؟اگر تعبدی محض نیست، شرایط متفاوت زمانی و مکانی را چگونه میتوان در رشد جسمی، جنسی، اقتصادی، فکری،اجتماعی و سیاسی، دخیل دانست؟امام خمینی(س) اگرچه در کتاب های فتوایی، به همان راهی رفته است که فقهای مشهور رفتهاند و نشانه-های بلوغ را همان علائمی تعریف کردهاند که پیش از ایشان نیز تعریف شده بود، ولی با توجه به عقل گرایی فقهی آن حضرت و با ملاحظه نقش زمان و مکان در استنباط احکام، که در سال های پایانی حیات طیبه امام(ره)، پر رنگ تر شده است، میتوان گفت، بلوغ یک مسئلهی تعبدی و فقهی نیست، بلکه یک موضوع خارجی است و علائم و اماراتی را که شارع مقدس بیان داشته است، از قبیل احتلام، سن، موی زهار، حیض و ... هیچکدام موضوعیت ندارند.
واژه های کلیدی: بلوغ، حُلُم، اَشُد، زِهار، رُشد، تميز.
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد