تأثیر درصد الکل و اسکار در حرمت ماکولات و مشروبات (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

اسکار از عناوینی است که در فقه موجب عروض حرمت بر برخی موضوعات می‌شود. الکل ماده‌ی اصلی در مسکرات است و الکل خالص نیز دارای احکام بحث برانگیز و بسیار مهم و کاربردی در زندگی روزمره است. از این رو هدف از این رساله، آشنایی با نحوه‌ی عروض حرمت و حدود آن در مسکرات و پی بردن به احکام کاربردی الکل خالص است. برای رسیدن به این مطلوب از نرم‌افزارهای فقهی، حدیثی، رجالی، اصولی و ... بهره گرفته شده است. نتایجی که در این رساله به دست آمده، به این شرح است: مسکرات نجس هستند، ولی دلیل نجاست الکل تمام نیست. مناط اصلی در حرمت تمام مسکرات، عروض صفت اسکار است، به غیر از آب انگور که حرمت، به محض غلیان خود به خود، یا با آتش بر آن عارض می‌شود. فقاع خمر دانسته شده و به این دلیل می‌توان گفت هر چیز به اندازه‌ی فقاع، سکر و الکل داشته باشد، حرام است. این مقدار، تقریبا بالای ‎5 درصد است. الکل زیر ‎3 درصد سکری ندارد و بین ‎۳ تا ‎۵ درصد محل شک و موجب جریان برائت است. می‌توان گفت مقدار زیاد فقاع نیز، مست کننده است. گاهی اوقات با زوال اسکار، حرمت نیز زائل می‌شود. نوشیدن مایع مشکوک فقط در صورتی جائز است که آورنده‌ی آن مورد اطمینان باشد، در غیر این صورت باید احتیاط کرد. مأکولات نیز اگر مست کننده باشند، فقط مقدار مست کننده‌ی آنها حرام خواهد بود. مواد مخدر به دلیل وجود مناط حرمت مسکرات و برخی ادله‌ی دیگر، مطلقا حرام هستند. ادله‌ی مسکرات در غالب موارد مانند، تقیه و درمانی اطلاق دارند، مگر اینکه ضرورتی حاصل شود. نوشاندن آن‌ها به کودکان و سرمه کشیدن با آن‌ها نیز جائز نیست. اما حرمت تمام انتفاعات نیز در مورد آنها ثابت نیست.