تبیین فقهی – حقوقی جایگاه خواب مغناطیسی در اثبات دعوا

توضیح

پایان نامه حاضر، تحقیقی است پیرامون یک اماره جدید که با توجه به مقتضیات زمان و پیشرفت علم و تکنولوژی، با هدف ارائه راهکاری کارا در رسیدگی به دعاوی، وارد پاره‌ای از نظام‌های حقوقی شده‌ است. در حال حاضر پیشرفت علوم به نحوی است که می‌توانیم بسیاری از مشکلات و ابهامات حقوقی و کیفری را با استفاده از ادله ناشی از علوم جدید با دقت و سرعت بیش‌تری رفع کنیم. با توجه به اینکه فقهاء، مقننین و قضات به استفاده از ادله سنتی خو گرفته اند، و اینکه ادله سنتی اغلب روال دادرسی را کند و پر هزینه می‌کند، این سؤال مطرح می‌شود که آیا استفاده از ادله جدید مانند خواب مغناطیسی در دادرسی از منظر فقه و حقوق بلا مانع است؟ در تحقیق حاضر نگارنده تلاش کرده با تبیین مفهوم هیپنوز و خواب مغناطیسی، تعریف صحیحی از هیپنوتیزم و ویژگی‌های آن ارائه دهد. با بررسی میزان اختیار دادرس در ارزیابی ادله و نظام‌های دادرسی و اثباتی در حقوق متوجه می‌شویم که با توجه به میزان اختیار دادرس و نظام اثباتی حاکم در ایران، دادرس می‌تواند از ادله‌ای که در قانون احصاء نشده لکن او را به اقناع وجدانی می‌رساند، مشروط به بیان آن در پرونده، استفاده کند. همچنین با بررسی و حجیت علم قاضی و حصری نبودن ادله به این نتیجه می‌رسیم که دادرس می‌تواند از خواب مغناطیسی به عنوان اماره و پشتوانه سایر ادله استفاده کند.
واژه‎‌های کلیدی: خواب مغناطیسی، هیپنوتیزم، اثبات دعوا، اماره.