تحلیل فقهی حقوقی حکم زنده ماندن اعدامی با رویکردی بر آراء امام خمینی (ره)

توضیح

یکی از مباحث مورد نزاع در حوزه فقه وحقوق،اجرای مجدد حکم یا عدم اجرای مجدد حکم درباره زنده ماندن فرد محکوم به اعدام،در صورت اجرای حکم بدون شک و شبهه و عدم تعمد یا تخلف یا قصور در اجراء و تایید حکم می باشد.هرچند زنده ماندن اعدامی با تحقق این شرایط به ندرت اتفاق می افتد اما امری بعیدالوقوع نیست و با توجه به اهمیت صدور احکام منجر به سلب حیات،نیازمند دستیابی به حکم صحیح آن می باشیم.در قانون مجازات های اسلامی به پیروی از نظر مشهور فقها،وضعیت آثار بقای حیات را در قصاص نفس مشخص کرده است.اما در جرایم حدی و تعزیری مستوجب سلب حیات حکم آن مسکوت باقی مانده است. هدف این پژوهش یافتن مستندات فقهی حکم زنده ماندن اعدامی با توجه به تفکیک جرایم بوده،که برای نیل به آن از روش توصیفی و تحلیلی بهره گرفته شده است. پژوهش حاضر به این نتیجه رسیده است که در جرایم حدی و تعزیری مستوجب سلب حیات،اگر پزشک قانونی مرگ مجرم را تایید کند و صحت اجرای حکم توسط مقام قضایی مجری حکم اعلام شود اجرای مجدد حکم جایز نیست.همچنین در مورد جراحاتی که جانی در قصاص نفس در فرض اجرای صحیح حکم متحمل شده است حکم به پرداخت دیه آن از بیت المال داده شود.
واژه‌های کلیدی: زنده ماندن اعدامی، اجرای مجدد حکم، عدم اجرای مجدد حکم، سلب حیات