تحلیل مبانی ایجابی و سلبی اعتصاب غذا از سوی زندانی در فقه و حقوق کیفری ایران

توضیح

زندان یکی از نهادهای کهن در جامعه بشری است که از آن برای حـبس مجرمـان بهره گرفته میشود. در دوران پیشامدرن این مجازات کمتر استفاده میشد و بیشتر مجازاتهای جسمی کاربرد داشت. با گسست در ساختارها، اعم از سـاختارهـای فکری و فیزیکی، کنشهای زندان نیز دگرگون شد . در فضـای نوظهـور، زنـدانیان واجد حقوقی می شدند که حتی حکومت دیکتاتوری پهلوی اول نیز نمیتوانسـت تمامی آنها را نادیده بگیرد . حق زندانیان در صرف غذا یکی از این حقوق بود. زندانیان باید تغذیه مناسبی داشته باشند. گاهی زندانیان به عمد و برای دیدن شدن و رسیدن به خواسته های خود از خوردن غذا سرباز می زنند تا با تهدید جانی خود مسئولین زندان را تحت فشار قرار دهند. این امر در همه جای دنیا متداول است . برخی از کشورها مانند امریکا قوانینی دارند که مانع از این امر می شود مانند تغذیه اجباری که این خود یک نوع شکنجه محسوب می شود. اما در قوانین ایران حق اعتصاب غذا برای زندانی محفوظ است. لذا این پدیده در ایران بسیار شایع است . این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی به بحث و بررسی این پدیده در فقه و حقوق ایران پرداخته است. در قوانین ایران به وضوح در خصوص اعتصاب غذا مطلبی بیان نشده است اما قواعد فقهی به دلیل زیان های این پدیده آن را مذمت ونکوهش نموده اند.
واژه‌های کلیدی: اعتصاب غذا، زندانی.