تصرفات حقوقی انسان بر اعضای بدن خود با مطالعه تطبیقی در حقوق ایران و مصر

توضیح

امروز بشر به توفیق الهی به دانش پیوند اعضا و به دانش پرورش و تکثیر سلولهای بنیادی دست یافته است که از این طریق بسیاری از بیماریهای قلبی، عروقی، کلیوی و ... قابل درمان است. هم بیماران و هم افراد سالم اجتماع استقبال بسیار خوبی از این روش درمانی می‌کنند به طوری که امروزه واگذاری عضو از شخضی به شخص دیگر با هدف درمانی در سراسر دنیا رواج چشم گیر پیدا کرده است و به یک ضرورت درمانی اجتناب ناپذیر تبدیل شده است اما برخی اندیشمندان مبانی حقوقی و فقهی این پدیده درمانی ارزشمند را زیر سوال برده‌اند و این اقدام را شرعاً و قانوناً غیرمجاز اعلام کرده اند. بنابراین ما در این شرایط حاضر از یک طرف با پدیده پیونددرمانی روبرو هستیم که یک ضرورت اجتناب ناپذیر است و از طرف دیگر مواجه با یک دیدگاه حقوقی و فقهی هستیم که اعضای بدن انسان را مشمول عنوان مال نمیداند و هیچ گونه حق مالکیتی برای انسان نسبت به اعضای بدن قائل نیست و برمبنای این تحلیل خود افراد اجتماع را از اقدام به اهداء و واگذاری عضو به بیماران ممانعت می‌کنند. ما در خلال این رساله آن دیدگاه حقوقی را مورد نقد و انتقاد قرارداده‌ایم و نقاط ضعف آن را بیان کرده‌ایم و در نهایت با تحلیل حقوقی جدیدی که از اعضای بدن انسان و از نوع رابطه ی انسان با جسم او ارائه کرده ایم اولاً شبهه‌های نظری این قضیه را برطرف کرده‌ایم، ثانیاً زمینه بهره مندی آحاد اجتماع را از این دست آورد بزرگ درمانی مهیا ساخته‌ایم و با اینکار به نوعی به ارتقاء و تامین صحت و سلامتی اجتماع کمک کرده ایم. شیوه ما در تالیف و تدوین این تحقیق به روش مطالعه کتابخانه ای و میدانی و به روش تجزیه و تحلیل داده‌ها و محتوا است.
واژه‌های کلیدی: تصرفات حقوقی، اعضای بدن انسان، مطالعه ی تطبیقی، حقوق ایران، حقوق مصر