توهین، شایعه پراکنی، مزاحمت و نشر اکاذیب در فضای مجازی از نظر فقه و حقوق (موضوعه)

توضیح

جرائمی که تهدید علیه تمامیت معنوی اشخاص می باشند در قانون مجازات اسلامی تحت عنوان افترا (توهین)،نشر اکاذیب ،قذف و...مورد بررسی قرار گرفته و شایعه نیز با علم بر اینکه نوعی دروغ پردازی محسوب می شودجزءمصادیق نشر اکاذیب است .از نظر فقهی وبا در نظر گرفتن لزوم حفظ کرامت و حیثیت اشخاص ،بر اساس آیات و روایات هر گونه عملی که موجب وهن شخصیت افراد گردد حرام و موجب حد وتعزیر است.از نظر حقوقی در ماده (697ق.م.ا)توهین جرم انگاری شده و لفظ «هر وسیله ای »در متن این ماده دست محاکم قضایی را برای جرم انگاری توهین در فضای مجازی باز گذاشته لکن در مورد شایعه ونشر اکاذیب با درنظر گرفتن لفظ «اظهار اکاذیب » نوع وسیله چندان دخیل نبوده و اینترنت نیز می تواند وسیله اقدام به جرم باشد .هر چند ماده (18ق.م.ر)این ابهام را کاملا برطرف کرده است. متاسفانه ویژگی های خاص فضای مجازی از قبیل گمنام بودن ،در دسترس بودن و... جرائم توهین ،شایعه، نشر اکاذیب و مزاحمت درفضای مجازی را امری مرسوم ساخته و.مصونیت آزادی بیان در بسیاری از کشورها موجب افسارگسیختگی مجرمان مخصوصادر توهین به مقدسات شده ،اما نظام حقوقی ایران بدون در نظر گرفتن این مصونیت با تدوین قانون جرائم رایانه ای سعی کرده مانعی برای ترویج این اباحیگری باشد.هرچند این قوانین بازدارندگی لازم را نداشته و نیاز است با توجه به رشد سریع ابعاد فضای مجازی با بکار گیری نیروهای متخصص قوانین به روز شوند. در این پایان نامه که از چهار فصل وبا روش تحقیق کتابخانه ای گر دآوری شده جرائم یاد شده از دیدگاه فقه وحقوق مورد بررسی قرار گرفته و تطبیقی از آنان در فضای مجازی و اثرات آن در هتک حرمت معنوی اشخاص انجام گرفته و در پایان با توجه به خلاءهای قانونی موجود در مقابله با جرائم فضای مجازی پیشنهاداتی برای رفع و پیشگیری از جرائم ارائه شد.