جرم اهانت به مقدسات مذهبی

توضیح

رعایت افراد، همانند آزادی تن آنان یکی از موهبتهای الهی است ، بنابراین ارج نهادن به حرمت و شرافت خانوادگی یا شغلی یا اجتماعی اشخاص و همچنین مقدسات و باروهای مذهبی آنان و جلوگیری از تعرض و مهتوک شدن شخصیت و اعتبارشان در چارچوب نظامات و قوانین، لازمه حیات اجتماعی جوامع می‌باشد. حمایت از این نوع آزادی دارای سابقه تاریخی فراوانی است به طوری که می‌توان گفت کلیه ادیان الهی و قوانین موضوعه بشری هر گونه تعرض به حیثیت و شرافت اشخاص را تحت عناوین مجرمانه‌ای مانند افترا، قذف ، فحاشی، توهین و اهانت به مقدسات قابل تعقیب کیفری و مستوجب عقوبت اخروی و دنیوی دانسته‌اند. "امروزه مبنای اصلی حمایت از آزادیهای تن و روان و سایر حقوق و آزادیهای افراد، اعلامیه‌ای جهانی حقوق بشر است این اعلامیه که در اسل 1948 به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد رسیده است در 30 ماده حقوق و آزادیهای اساسی را که همه مردم جهان می‌بایستی بدون هیچ گونه تبعیض از آن برخودار باشند تدوین کرده است ". به همین لحاظ در اکثر قوانین اساسی دنیا احترام به آزادی معنوی انسانها از جمله حقوق اساسی آنان شناخته شده، تعرض به آن طبق قانون جرم تلقی می‌شود. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز در اصول متعددی براین حقوق صحه گذارده است . اصل 22 قانون اساسی چنین مقرر می‌دارد: "حیثیت ، جان، مال، حقوق، مسکن و شغل اشخاص از تعرض مصون است مگر در موادی که قانون تجویز کند". و در اصل 24 نیز آمده است : "نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادند مگر آنکه مخل به مبانی اسلام یا حقوق عمومی باشد تفضیل آنرا قانون معین می‌کند" در متمم قانون اساسی دوران مشروطیت نیز اصول نهم و بیستم آن قانون به ممنوعیت هتک حرمت و شرف اشخاص و حدود آزادی مطبوعات اشاره کرده بود.
واژه‌های کلیدی: فقه اسلامی، مقدس (دین)، دین، جرم، توهین، قانون