عنوان
جمعیت از نظر مذاهب پنجگانه
نویسنده
استادراهنما
مصطفی نجاری
استادمشاور
زهره حاجیان
محل نشر
اصفهان
تاریخ نشر
1394
مقطع تحصیلی
کارشناسی ارشد
مشخصات ظاهری
20 ص.
زبان
فارسی
توضیح
در دهه های اخیر با توجه به صنعتی شدن جوامع و نیاز به کار کردن بانوان در خارج از منزل ،در بسیاری از جوامع، دولتها مردم را به کم کردن جمعیت خانواده تشویق کرده انددر حالی که ،درمطالعه ی تاریخ جمعیت شناسی، همه ادیان الهی بویژه اسلام طرفدار افزایش جمعیت ومشوق فرزند آوری زیاد هستند . تااوایل قرن هجدهم دیدگاه های خاصی در مورد جمعیت وجود نداشت، وتنها بعضی از صاحب نظران مانند خواجه نصیرالدین طوسی(متوفای 653) به صورت غیرمستقیم عواقب وتبعات افزایش جمعیت را گوشزد کرده است ،ایشان در مورد کاهش احتمالی مرگ ومیر و پیامد های احتمالی رشد جمعیت در کتاب اخلاق ناصری بحث کرده و به نظر می رسد که ایشان نسبت به استعداد رشد تصاعدی جمعیت آگاهی داشته است.باتوجه به اینکه تا اوایل قرن بیستم رشد جمعیت ومسلمانان ائم از فرقهای چهار گانه ی اهل تسنن و شیعیان بسیار ناچیز بوده است ،بحث کنترل جمعیت وسیاستهای جمعیتی درسطح ملی به صورت کلان وجود نداشته است، ومباحث کنترل موالید وجلوگیری از بارداری و عزل، بیشتردرقالب مسائل فردی ومسائلی نظیری تعیین تکلیف شرعی آن مطرح بوده است ،وبیشتر روایاتی هم که از ائمه اطهار علیهم السلام درباره عزل وکنترل باروری نقل شده هم عمدتا درپاسخ به سوالاتی هستند که مردم از ایشان درقالب سوالات شرعی کسب تکلیف نموده اند،و هیچ گونه برداشتی که بیانگر کاهش جمعیت است نمی باشد،چنان که در فصل سوم به آن اشاره می شودو همچنین ادله ای که مخالفان افزایش جمعیت آورده اند را در فصل دوم ردمی کنیم ، لذا سعی شده در این تحقیق از روش تحقیق توصیفی و تحلیلی و روش گرد آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای عمل شود.و درنهایت این گونه می توان گفت که در شرع مقدس اسلام و چهار فرقه اهل تسنن وبویژه از دیدگاه شیعه این گونه است که تاکید بر افزایش جمعیت به طور کلی است، ولی اگر شرایط خاصی بوجود آمد مثل نظر حاکم اسلامی ،خطر خاص برای والدین و...دراین جا جمعیت متناسب مد نظرمی شود وسعی می شود آنچه به نفع مردم در کل به نفع جامعه اسلامی است درنظر گرفته شود.واز راهکارهای افزایش جمعیت می توان به ایجاد قوانین تشویقی ،آموزش رایگان و همچنین ایجاد بستر مناسب برای بهداشت فرزند و مادراشاره داشت.
واژههای کلیدی: کنترل موالید، حنفی و امامیه، مالکی و شافعی