توضیح

حفظ نسب و مشخص بودن آن پایه و اساس تمام شرایع آسمانی و نسل‌های گذشته بوده است و با توجه به اهمیتی که دارد؛ شارع مقدس در دین اسلام، فقهای امامیه در مباحث فقهی و همچنین قانون‌گذار نیز در این خصوص دلایل متعددی ارائه نموده است. نسب یک حکم وضعی است که تحقق آن متوقف بر اسباب و شرایط خاصی مانند: نکاح، رضاع و مواردی از این قبیل می‌باشد که با توجه به پیشرفت علم و کشف راه‌های جدید اثبات و نفی نسب این سوال مطرح می‌باشد که آیا راه‌های اثبات و نفی نسب تعبدی و انحصاری بوده و فقط موارد مطرح شده در فقه حجیت دارند و یا اینکه ابزار‌ها و روش‌های علمی جدید نیز مانند آزمایش ژنتیک و DNA هم قابل اثبات یا نفی هستند؟ با توجه به پیشرفت علم و همچنین نداشتن نص خاص در موردِ مسائل جدید و همچنین دقت نسبی این روش‌ها و احتمالِ تعارض با ادله فقهی، دراین پایان‌نامه درصدد بررسی این هستیم که اولاً در مورد حجیت روش‌های نوین از نظر فقهی حقوقی بحث و بررسی لازم را انجام دهیم و در مرحله بعد در مورد تقدم و تأخر در رجوع به این مباحث و در پایان در خصوص تعارض ادله‌ی فقهی با این روش‌های نوین به طور جامع خواهیم پرداخت. این تحقیق به صورت توصیفی و روش اصلی گردآوری مطالب، کتاب خانه‌ای و اسنادی است و روش گردآوری مطالب هم به صورت فیش-برداری می‌باشد و از نرم‌افزارهای فقهی و مقالات سایت‌های معتبر اینترنتی هم استفاده شده‌است.
واژه‌های کلیدی: نسب، حجیت، تعارض، اماره فراش، روش‌های نوین.