حریم خصوصی و امر به معروف و نهی از منکر

توضیح

حریم خصوصی به عنوان یک اصل اساسی و اخلاقی و یکی از حقوق بدیهی و اولیّه انسان است که واژه آرامش و آزادی و استقلال فرد در پرتو احترام و رعایت این حریم معنا پیدا می کند.امر به معروف و نهی از منکر از مهمترین فرایض الهی که بر مبنای سعادت و آبادانی یک جامعه تبیین شده است و جامعه بدون آن جامعه ای فاسد با جوانانی فاسق و همچون درختی با ریشه های پوسیده است که هر لحظه، امکان سرنگونی و واژگونی آن می رود.اهمیّت هردو مسأله حریم خصوصی و امر به معروف و نهی از منکر بسیار زیاد و مورد سفارش قرآن و روایت و تمام فقها و اندیشمندان است،به گونه ای که دروجود و ضرورت آنها هیچ شکی نیست,(چنانکه درفصل دوم و سوم آمده است) ولی گاه با عدم آگاهی از شرایط و قلمرو هریک از آن دو، سوالاتی و شبهاتی در ذهن هر فرد خطور می کند،به گونه ای که عده ای آنها را در تعارض و تداخل یکدیگر می دانند.هدف تحقیق حاضر،بررسی موضوع حریم خصوصی و نسبتش با امر به معروف و نهی از منکر و اجرای عدالت در پرتوشناسایی قلمرو هریک از آنها به صورت کتابخانه ای ست که با بررسی های انجام شده در فصل چهار( علت تشریع امر به معروف ونهی از منکر وقلمرو هریک از دو مفهوم در فقه وحقوق)و فصل پنجم(تعیین نسبت وپیوند این دومفهوم وبررسی شیوه های امر به معروف ونهی از منکر و برخی از استتثنائییات ورود به حریم خصوصی) سعی در تحقّق آن هدف شده است.
واژه‌های کلیدی: حریم خصوصی، حریم عمومی، امربه‌ معروف، نهی از منکر، حریم شخصی، اجرای عدالت، فقه، حقوق اسلامی