حضانت طفل طبیعی

توضیح

طفل طبیعی طفلی است که بدون وجود علقه زوجیت میان پدر و مادر و در اثر ارتکاب عمل زنا متولد می شود. در فقه امامیه نظر مشهور عدم نسب و به تبع عدم حضانت بر چنین طفلی است. عمده دلایل مشهور بر این ادعا حدیث فراش و اجماع منقول است؛ اما این دلایل خالی از اشکال نبوده و قابل نقد هستند؛ مخالفین مشهور با توجه به حقیقت عرفی نسب و لزوم رعایت عدالت عقیده ای مخالف دارند همچنین زانی و زانیه نباید بتوانند با عمل خلاف خویش از تکلیف حضانت معاف شوند چون در این صورت از عمل بد خویش منتفع گشته اند این نظر گرچه مخالف نظر مشهور است اما در فقه طرفدارانی دارد و نظر امام (ره) نیز می باشد. باتوجه به دیدگاه مشهور نسب این کودکان در حقوق نیز نامشروع و غیر قانونی تلقی می شود و در قانون جمهوری اسلامی ایران هم در ماده 1167 به پیروی از فقهای امامیه طفل متولد از زنا را ملحق به زانی نمی داند. با توجه به این دیدگاه هیأت عمومی دیوان عالی کشور در رأی وحدت رویه 617 مورخ 3/4/1376 در جهت حمایت از این کودکان عدم الحاق را تنها به مورد ارث منحصر کرد و حضانت این قبیل کودکان را بر عهده زانی و زانیه قرار داد.
واژه های کلیدی: حضانت، زانی و زانیه، طفل طبیعی، فراش، نسب.