حق بر مشارکت سیاسی در حقوق بین‌الملل بشر و بررسی عناصر آن در نهاد ولایت فقیه در فقه امامیه

توضیح

رساله حاضر از دو بخش اصلی تشکیل شده است. بخش اول به مقومات حق بر مشارکت سیاسی در حقوق بین الملل بشر پرداخته است و بخش دوم به بررسی فقهی عناصر چالشی نهاد ولایت فقیه در فقه امامیه در مواجهه با مؤلفه های حق بر مشارکت سیاسی در حقوق بین الملل بشر اختصاص یافته است. در بخش اول از حق تعیین سرنوشت، حق آزادی بیان و اصل منع تبعیض، به عنوان مقومات بنیادین حق بر مشارکت سیاسی و از حق بر تجمع و تشکل، حق بر نظارت، شفافیت و پاسخگویی و عناصر ثانویه مرتبط با انتخابات به عنوان مقومات ثانویه حق بر مشارکت سیاسی در حقوق بین الملل بشر سخن رانده شده است. در بخش دوم نیز در ذیل فصل اول از بررسی اعتبار، اختتام و شرایط تصدی ولی فقیه در فقه امامیه صحبت گردیده و در فصل دوم به بررسی عناصر محیط به عملکرد ولی فقیه در زمان تصدی ولایت تدبیری پرداخته شده است. نسبت سنجی آموزه های فقه امامیه با مولفه های بیان شده در خصوص حق بر مشارکت سیاسی در حقوق بین الملل بشر نیز به اقتضا در پایان هر گفتار یا بندی نیز مورد مداقه قرار گرفته است. مبنای نخب عرضی در مبدأ مشروعیت ولایت برای فقیه جامع الشرایط باعث خواهد شد کمترین اصطکاک مابین نهاد ولایت فقیه و حقوق بین الملل بشر در حوزه حق بر مشارکت سیاسی رخ دهد. در بخشی از نتیجه گیری جهت تقریب آموزه های دین مبین اسلام و حقوق بین الملل بشر به طور مختصر به دو نهاد مصلحت در فقه امامیه و تنوع فرهنگی در حقوق بین الملل بشر پرداخته شده است.
واژه‌های کلیدی: فقه امامیه،آزادی بیان،ولایت فقیه،حقوق بین‌الملل بشر،حق بر تعیین سرنوشت،منع تبعیض،نخب عرضی.