حکم تکلیفی استنکاف از تزریق واکسن کرونا در وضعیت شیوع بیماری و مسئولیت مدنی ناشی از آن

توضیح

بیماری کرونا، به علت سرعت بالای انتشار، شدت بیماری و مرگ‌ومیر زیاد، دنیا را علاوه بر چالش‌های درمانی، در عرصه‌های متفاوت اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فقهی و ... با مشکل روبه‌رو کرد. به‌ همین دلیل بهترین راهکار از حیث ریشه‌ کن شدن و پیش‌گیری این بیماری، واکسیناسیون بود. روش واکسیناسیون با واکنش‌های منفی از سوی برخی از پزشکان و افراد عادی مواجه شد. این پایان‌نامه با طرح این پرسش اساسی که «حکم تکلیفی استنکاف از تزریق واکسن کرونا در وضعیت شیوع بیماری و مسئولیت مدنی ناشی از آن چگونه است»، تلاش نموده است تا با استفاده از روش توصیفی _ تحلیلی، ضمن تبیین قواعد فقهی مخالفان تزریق واکسن کرونا از جمله قاعده حرمت اضرار به نفس، قاعده وجوب دفع ضرر محتمل و قاعده احترام و نیز تبیین قواعد فقهی موافقان آن، از جمله قاعده رجوع جاهل به عالم، قاعده لا ضرر و قاعده وجوب دفع ضرر محتمل، حکم تکلیفی حرمت استنکاف از تزریق واکسن کرونا را استنباط نماید و سپس با بررسی حقیقت (چیستی)، مبانی و حیطه (قلمرو) مسؤولیت مدنی و نظریات چندگانه تقصیر، خطر، تضمین حق، اتلاف و تسبیب، دو نظریه اساسی‌تر تقصیر و اتلاف، مسؤولیت مدنی ناشی از استنکاف کرونا را تبیین نماید. براساس یافته‌های تحقیق، نظریه تقصیر در بررسی مسؤولیت مدنی ناشی از استنکاف کرونا با مشکلاتی روبرو بوده و نظریه اتلاف (که از تناسب بیش‌تری با مبانی فقه امامیه برخوردار است) ظرفیت‌ بالاتری در اثبات فرضیه پژوهش مبنی بر «وجود ارتباط معنادار میان استنکاف از واکسیناسیون کرونا و مرگ‌ومیر ناشی از آن» دارد.
واژه های کلیدی: کرونا ویروس، حکم تکلیفی، مسئولیت مدنی.