خشونت و کودک‌آزاری از دیدگاه فقه امامیه و حقوق موضوعه (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

کودک آزاری فرآیندی است که در آن به بررسی طیف وسیعی از رفتارهای آسیب رسان از قبیل عدم برآوردن نیازهای اولیه کودک، غفلت از مراقبت های بهداشتی، فقدان رشد کافی، تنبیه بدنی و بدرفتاری فیزیکی، سوء استفاده جنسی و سوء رفتار هیجانی و آزار روانی کودک مورد بررسی قرار می گیرد. بررسی دقیق این موضوع و شناخت احکام متعالی فقه امامیه و همچنین قوانین موضوعه در این مسئله در جلوگیری از این امر بسیار پراهمیت و ضروری است.این موضوع درهمه ادیان مورد توجه قرار گرفته وسابقه ایبه قدمت حیات بشر دارد. روشی که در این پژوهش به کار رفته توصیفی- تحلیلی می باشد و با مدارک و مستنداتی که از آیات و روایات معصومین (علیهم السلام) و اقوال و آراء فقها و اندیشمندان از کتب و منابع مرتبط انتخاب شده است و گردآوری اطلاعات به شیوه فیش برداری از منابع کتابخانه ای و استفاده از نرم افزارهای مختلف و سایت های اینترنتی است. نتایج به دست آمده، حاکی از این است که حکم کودک آزاری به سه دسته کلی کودک آزاری جسمی، کودک آزاری روانی و کودک آزاری جنسی تقسیم شده است و هر کدام احکام و قوانین خاص خود را دارد. همه انواع کودک آزاری چه توسط والدین و چه توسط دیگران در فقه امامیه حرام است و برای ریزترین آسیب که در اثر آزار و خشونت در کودک به وجود آمده باشد، حد و تعزیر در نظر گرفته شده است. در حقوق موضوعه ایران نیز که برگرفته از فقه امامیه است مجازات هایی برای آسیب و خشونت بر علیه کودکان در نظر گرفته شده است. این مسئله در حقوق بین الملل نیز مورد توجه بوده و در این قوانین نیز خشونت و آزار کودکان محکوم دانسته شده است.امادر زمینه تادیب وسقط جنین تفاوت هایی با قوانین اسلام دارد.
واژه‌های کلیدی: خشونت، کودک آزاری، فقه امامیه، حقوق موضوعه