خیارات در قراردادهای الکترونیکی

توضیح

خیار در معنی لغوی اختیار داشتن و معنی حقوقی آن این است که طرفین بعد از انعقاد قرارداد نمی توانند عقد لازم را جز در موارد معین قانونی بر هم بزنند اما گاهی هر دو طرف یا یکی از طرفین و یا شخص ثالثی اختیار فسخ معامله را دارد که این اختیار فسخ را خیار گویند. در مورد اینکه آیا خیاراتی که در قانون مدنی از آنها نام برده شده است؛در قراردادهای الکترونیکی نیز جاری است یا خیر؟ در یک تقسیم بندی خیارات مذکور به دو دسته تقسیم میشود؛ الف- خیارات مختص عقد بیع . ب- خیارات مشترک. با توجه به اینکه خیارات مشترک در زمره قواعد عمومی قراردادها می باشد، لذا می توان گفت که این نوع خیارات در قراردادهای الکترونیکی نیز جاری می باشد. اما در باره خیارات مختص بیع؛خیارات مذکور که عبارتند از الف- خیار مجلس. ب- خیار حیوان. ج- خیار تاخیر تادیه ثمن. در مورد خیار مجلس در قراردادهای الکترونیکی باید بگوییم؛ قراردادهای مذکور به دو گروه آنلاین وغیر آنلاین تقسیم میشود. با توجه به فقدان مجلس واحد چه از نظر فیزیکی و چه از نظر فکری و معنوی؛ خیار مجلس را نمی توان در این نوع قراردادها جاری دانست. ولی در باره قراردادهای آنلاین گرچه بعضی از نویسندگان بر وجود این نوع خیارات تامل نموده اند ولی به نظر می رسد که در قراردادهایی که به صورت عقد بیع انجام میپذیرد،این نوع خیارات نیز جاری باشد. ضمن اینکه به نظر ما خیار حیوان و تاخیر تادیه ثمن نیز در قراردادهای الکترونیکی جریان دارد. موضوع دیگری که در قراردادهای الکترونیکی حائز اهمیت می باشد؛ وجود نوع خاصی خیار است ،تحت عنوان « حق انصراف» به موجب این حق : «در هر معامله از راه دور مصرف کننده باید حداقل هفت روز کاری، وقت ‌برایانصراف (‌حق انصراف) از قبول خود بدون تحمل جریمه و یا ارائه دلیل داشته باشد.‌تنها هزینه تحمیلی بر مصرف‌کننده هزینه بازپس فرستادن کالا خواهد بود.»
واژه‌های کلیدی: خیارات، قرارداد الکترونیکی، حق انصراف، خیار مجلس