ارتباط با نامحرم در فضای مجازی در فقه و حقوق ایران

توضیح

رشد شبکه های اجتماعی، عضویت اکثر اشخاص حداقل در یکی از این شبکه ها ،عدم اطلاع و آگاهی کاربران از بعد فنی فضای مجازی و همه گیر شدن ارتباطات از طریق آنها و درگیر کردن بخشی (در برخی مواقع بخشی اعظم) از زندگی اشخاص، در خصوص ارتباط در شبکه های اجتماعی توجه علوم فقهی و حقوقی را به خود جلب نموده است وجود این مناسبات و روابط در جامعه اسلامی از مولفه های تکامل اجتماعی است و اجرای احکام شرعی در آن ضامن حفظ و حیات ارزش های اخلاقی است روابط زن و مرد از جمله مناسبات اجتماعی است که لزوم رعایت احکام شرعی در آن برای جلوگیری از انحطاط اخلاقی جامعه نمایان وآشکار است با عنایت به حساسیت مسئله و لزوم آگاهی عمومی ازاحکام مربوط به آن پایان نامه ای بر مبنای ارتباط با نامحرم در فضای مجازی با شیوه ای منظم و روشمند و مطابق با فتوای چند تن از مراجع بزرگ،احکام ارتباط با نامحرم در فقه و حقوق را تبیین میکند این مهم برگرفته از ان است که با توجه به انکه در کتب فقهی و حقوقی هیچ اشاره ای به موضوع مذکور نشده لذا به دنبال روشن شدن اصل موضوع ارتباط با نامحرم در فضای مجازی ناگزیر به بحث و جستجو در کتب فقهی و حقوقی در خصوص موضوع ارتباط با نامحرم به صورت عام آن خواهیم بود. لذا ارتباط با نامحرم در حقوق موضوعه ایران تحت عنوان ارتباط نامشروع و عمل منافی عفت غیر از زنا به کار برده شده است که برای روشن شدن بحث ،نگاهی گذرا با آن خواهیم داشت. رابطه نامشروع عمل منافی عفت غیر از زنا از دیدگاه فقهی ، حرام و از دیدگاه حقوقی اعمال همانند ارتباط جنسی کمتر از زنا از قبیل تقبیل و مزاجعه ،جرم و مجازات آن تعذیر است اما ارتباطاتی همچون گفتگو دو نامحرم و در فضای مجازی که به آن میپردازیم از لحاض شرعی حرام بوده و مجازات آن تعذیر می باشد اما در حقوق موضوعه جرم دانستن آن اثبات نشده زیرا فاقد ارکان عمومی یک جرم می باشد و در فقه و حقوق تعریف جامع و مانعی از این دو موضوع ارائه نشده است.
واژه‌های کلیدی: ارتبا ط با نامحرم، گفتگو با نامحرم، احکام ارتباط، ارتباط حرام، ارتباط مجازی، ارتباط اینترنتی.