رضایت در انجام اعمال درمانی و تأثیر آن بر مسئولیت مدنی پزشک

توضیح

جهت انجام اعمال طبی و جراحی اشخاص، باید از خود فرد یا ولی او رضایت (اذن و برائت) گرفت چرا که در صورتی که عمل مذکور بدون اذن ایشان باشد جرم محسوب می‌شود اما در صورتی که اذن باشد اما برائت اخذ نشود؛ در صورت تلف جان یا نقص عضو بیمار، پزشک تنها مسئولیت مدنی دارد مگر اینکه عدم تقصیر خود را ثابت کند. اما در صورت اخذ برائت، در فرض تلف جان و یا نقص عضو بیمار، پزشک ضامن نیست مگر اینکه تقصیر پزشک ثابت شود.ماهیت رضایت اعم از اعمال و وقایع حقوقی است: در مورد اعمال حقوقی رضایت می‌تواند در قالب عقد و یا ایقاع محقق گردد اما در ارتباط با وقایع حقوقی، رضایت در قالب پذیرش خطر محقق می‌گردد.جهت اخذ رضایت محجورین اعم از صغار، مجانین و سفهاء رضایت سرپرست ایشان لازم است اما در مورد افراد عاقل بالغ رشید اصل بر عدم نیاز به رضایت دیگری است. اما در ارتباط با بیمار بالغ عاقل رشید ناهوشیار، اخذ رضایت حاکم بر مبنای قاعده‌ی «الحاکم ولی من لا ولی له» لازم به نظر می‌رسد.رضایت در قالب عمل حقوقی باید شرایط ماده 190 قانون مدنی را دارا باشد اما رضایت زیان‌دیده در قالب واقعه‌ی حقوقی(پذیرش خطر) باید حداقل سه شرط قوه‌ی تمیز زیان‌دیده، علم و آگاهی زیان‌دیده به خطری که می‌پذیرد و اینکه زیان‌دیده چاره و راه علاج دیگری نیز داشته باشد را دارا باشد.
واژاهای کلیدی:اذن،رضایت،برایت،مسئولیت مدنی،