توضیح

مالکیت رابطه ای اعتباری بین شخص و شیء موضوع تملک او می باشد. امکان ایجاد ارتباط مذکور بین چند شخص با یک مال نیز وجود دارد. مالکیت زمانی، رابطه مالکانه زمان بندی شده و متناوب بین چند شخص با مال واحد است و هر یک از دارندگان، صرفاً در زمان مختص به خود مالک مال خواهند بود. دائمی بودن مالکیت و عدم قابلیت تقیید آن به زمان، اشکال عمده وارد بر مالکیت زمانی از جانب مخالفان است. اما وصف دوام نه در قوانین موضوعه و نه در آراء فقهی و دکترین حقوقی، دارای سابقه شفاف و متقن نبوده، بلکه موارد متعددی از مالکیت موقت نیز وجود دارد. در این تأسیس حقوقی، هرچند که مالکیت مقیّد به زمان است، اما به شکل متناوب در مسیر زمان تکرار می شود. مالکیت هر دارنده با انقضاء نوبت او به طور موقت به دارنده بعدی منتقل می شود، اما رابطه حقوقی بین دارنده پیشین و مال به طور کامل از بین نمی رود و صرفاً نوع آن تغییر می یابد. به همین سبب، هر دارنده در بازه مختص به خود ملزم به رعایت حقوق سایر دارندگان است و صرف نظر از مدت اختصاص یافته به خود، در زمان های مختص به دارندگان دیگر نیز عهده دار وظایف و تکالیفی نسبت به ایشان و نیز سایر اشخاص می باشد.
واژه‌های کلیدی: مالکیت زمانی، دارنده، رابطه حقوقی، نوبت.