هدف از این پژوهش شناخت روشهای مختلف جبران خسارات قابل جبران همراه با بیان محاسن و معایب هر یک از روشها می باشد. نتایج مطالعات صورت گرفته در این زمینه نشان می دهد که دو روش کلی برای جبران خسارت وجود دارد٬ یکی جبران عینی و دیگری جبران بدلی که هر یک از این دو روش نیز اقسامی دارد. این دو روش در اکثر قریب به اتفاق نظامهای حقوقی در کنار هم بکار رفته اند و اختلاف نظامهای حقوقی بیشتر مربوط به نحوه استفاده و ترجیح و تقدمی است که برای هر روش قائل هستند. در حقوق ایران و فقه اسلامی نیز شیوه های مذکور پذیرفته شده اند و حداقل در خصوص ضررهای مالی جبران عینی ارجحیت دارد لکن در باب ضررهای وارد به جسم٬ جبران بدلی تقدم دارد. در حقوق ایران روش جبران خسارات جسمانی کامل نیست. جبران مالی ضررهای معنوی نه در قوانین و در نه رویه قضایی از جایگاه روشن و شفافی برخوردار نیست.
