شاخص های کمی کردن خسارت معنوی در محکومیت های کیفری

توضیح

خسارت معنوی حاصل از جرایم، از موضوعات پرچالشی است که در اصول، قوانین و مقررات کنونی به لزوم جبران آن تصریح شده است. اما همواره به دلیل ماهیت غیرمادی و نامحسوس این نوع خسارت و ارتباط مستقیم آن با شخصیت و جایگاه اجتماعی بزه‌دیده و کم سابقه بودن جبران مادی آن، تمایل به صدور حکم برای جبران این نوع خسارات کمتر وجود داشته است. این مشکل به‌خصوص در مرحله تعیین میزان خسارت معنوی با توجه به نبود معیارها و راهکارهایی صحیح و قابل‌اعتمادی که منجر به تقویم میزان خسارت از طرف محاکم شود نمود پیدا می‌کند. در این پایان‌نامه تلاش شده است در اولین گام به روش توصیفی و تحلیلی به شناسایی شاخص‌های مرتبط با بزه‌دیده و بزهکار، شدت جرم و زمان ارزیابی خسارت پرداخته و سپس با ارائه راهکارهایی چون سیستم روزانه و یکجا، سیستم خودگزارشی، سیستم طبقه بندی، تعیین سقف قانونی، استفاده از جدول مضروب فی‌ها و راهکارهای جایگزین، نوعی، شخصی و مختلط در جهت تقویم و کمی‌کردن خسارت معنوی موجبات تسهیل وضع مقررات صریح و کاربردی در این خصوص را برای قانونگذار فراهم آورد تا به تبع آن شرایط مناسب برای صدور آرای شایسته در این زمینه فراهم شود. همینطور با بررسی جایگاه خسارت معنوی در جرایم به لزوم جبران این خسارت علاوه بر مجازات مجرم با توجه به ماهیت متفاوت هرکدام تاکید می‌شود.