شناسایی حق حضانت کودکان نامشروع در قوانین ایران و کنوانسیون های بین المللی

توضیح

حضانت یعنی نگهداری و تربیت افراد، حضانت از زمان تولد آغاز می شود و تا زمان بلوغ و رشد کودک ادامه می یابد با این تفاوت که حضانت در پسرها و دخترها تا هفت سالگی تحت شرایطی حق مادران است. کنوانسیون در تمامی مواد خود فرقی بین کودک مشروع و کودک نامشروع قائل نشده است و حقوقی برابر یکدیگر برای آنها قرار داده است لذا بر آن شدیم تا ببینیم یک کودک نامشروع در حقوق ایران از چه حقوقی برخوردار است؟ آیا به مانند یک کودک مشروع از تمامی حق بهره مند می شوند؟ بنا بر مبنای مشروع زانی و زانیه حق حضانت و ولایت بر کودک ناشی از زنا ندارند چون پدر و مادر او محسوب نمی شوند. حق ولایت پدر و جد پدری و همچنین حق حضانت پدر و مادر چنانکه از مواد مربوط استنباط می شود از آثار نسب قانونی است و بین پدر و مادر طبیعی طفل متولد از آنان رابطه قانونی موجود نیست و طفل متولد از زنا ملحق به زانی نمی شود بنابراین پدر و مادر طبیعی بر طفل طبیعی خود ندارند، ولی چون طفل احتیاج به نگهداری دارد و این امر از واجبات کفایی می باشد پدر و مادر که سبب ایجاد طفل مزبور شده اند در نگهداری از او، اولی از دیگران می باشند. و اگر بپذیریم که نسب با زنا نیز ثابت می شود ولایت در اینجا بعهده پدر و مادر یعنی زانی و زانیه می شود. نتیجه کودک ناشی از زنا حضانت او تا هفت سالگی حق مادر است. و بعداز آن بعهده پدر خواهد بود در تمام موادکنوانسیون حقوق زمانی که صحبت از کودک می شود تفاوتی بین کودک مشروع و نامشروع مشخص نمی شود و فرقی بین این دو کودک قائل نشدند و تمام حقوق کودک مشروع را به کودک نامشروع داده اند و هیچگونه تبعیضی از لحاظ تولد و یا سایر احوال شخصیه والدین حتی حضانت برای کودکان نشمرده اند.
واژگان کلیدی : حضانت، کودک نامشروع، حقوق ایران، کنوانسیون کودک.