ضمان داروساز در فقه و حقوق ایران

توضیح

بحث ضمان داروساز از موضوعات مهمی است که کمتر به آن پرداخته شده . این در حالی است که دارو با سلامت افراد جامعه مرتبط بوده و تاثیر مهمی بر سلامت افراد جامعه دارد. هرگونه مشکل و یا اشتباه در خصوص کیفیت و سلامت دارو می تواند به فاجعه‌ای جبران ناپذیر ختم شود. با توجه به اهمیت دارو در سلامت افراد جامعه در تحقیق حاضر به بررسی این سوال اساسی و مهم پرداخته شده که مبنای ضمان داروساز در صورت ایراد ضرر در فقه امامیه چیست؟ پایان نامه حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به بررسی موضوع پرداخته شده. نتایج تحقیق بیانگر این امر می باشد که داروساز به‌عنوان مسئول فنی در داروخانه و ضامن جبران ضرر وارده به بیماران است. اتلاف و غصب، بیشتر در پی هدف جبران خسارت و حمایت از حقوق زیان‌دیده. مسوولیت حرفه‌ای شامل مسوولیت ناشی از نسخه‌پیچی و فرآیندهای مرتبط با تهیه، توزیع و تحویل دارو به بیماران طبق مقررات و ضوابط بهداشتی و درمانی می‌شود. حضور در داروخانه، توجه به اصالت داروها، توانایی در ترکیب داروها، بررسی عوارض، تداخل دارویی و دادن مشاوره به پزشکان و بیماران، ارائه کالاهای بهداشتی و درمانی مانند انواع لنزها، پروتزها از دیگر موارد مسوولیت آن‌ها به شمار می‌آید. آنچه ملاک اصلی و شرط اساسی مسوولیت است، استناد خسارت وارده به فعل شخص و عنصر خطا به‌عنوان شرط اصلی مسوولیت مطرح است، ولی در مواد مختلف قانون مدنی و قانون مجازات اسلامی، مسوولیت ناشی از تسبیب موکول به اثبات تقصیر از ناحیه مسبب شده و عدم تقصیر از موارد رفع مسوولیت معرفی‌شده است.
واژهای کلیدی:مسوولیت مدنی ،تسبیب ،ضمان،اتلاف،داروسازی (Pharmacy )،قاعده لاضرر