ضمان پزشک ناشی از جراحی زیبایی با نگاهی به فقه اهل سنّت

توضیح

یکی از حرفه‌های موجود در جامعه پزشکی، جراحی (جراحی زیبایی) است که با سلامتی و حیات انسان سر و کار دارد. قواعد مسئولیّت در این مشاغل به نحوی تدوین شده‌اند که از یک سو چنان سخت‌گیرانه نباشند که تمایل افراد را در برعهده گرفتن این مشاغل کم کنند و از سوی دیگر حقوق بیماران را تامین کنند و دست پزشکان را بر اعمال هر آسیبی بر بیماران باز نگذارند. در این پژوهش که ضمان پزشک از دیدگاه فقه امامیه و همچنین نگاهی به مذاهب چهارگانه اهل سنّت مورد بررسی قرار گرفته، اینگونه بدست آمده است که نمی‌توان پزشک را به طور مطلق ضامن یا مسئول دانست و یا رأی بر تبرئه او داد؛ بلکه می‌توان گفت در صورت نداشتن تخصّص کافی، عدم أخذ رضایت و برائت و یا وقوع کوتاهی از سوی پزشک او ضامن می‌باشد؛ در غیر این صورت ضامن نیست و از سوی دیگر با بررسی انجام شده مشخص گردید در فقه امامیّه و قانون مجازات اسلامی مسئولیّت نوعی پزشک به عنوان اصل اوّلیه پذیرفته شده و در مورد مبنای مسئولیّت، طبق ضوابط قانون مدنی، تسبیب مبتنی بر نظریّه تقصیر می‌باشد، ولی اتلاف بیان کننده مسئولیّت نوعی است و با توجّه به قوانین موجود تعهّد جراح زیبایی تعهّد به نتیجه می‌باشد که به نظر می‌رسد در برخی موارد نیز می‌بایست با توجّه به شرایط تعهّد به وسیله لحاظ گردد. در حقوق اسلام، همین اندازه که در نظر عرف بتوان اضرار ناروایی را به کسی نسبت داد، او ضامن جبران خسارت می‌شود که ممکن است این جبران ضرر و خسارت در جراحی به حالت‌های مختلفی مانند انجام عمل جراحی و برگرداندن عضو به حالت اوّلیه یا پرداخت دیه یا ارش صورت پذیرد.
وازه های کلیدی:فقه،اهل تسنن،تعهد ،رضایت ،مسئولیت(حقوقی) ،ضمان