عملیات انتحاری در فقه و حقوق افغانستان

توضیح

آن‌که حیات ارزش‌مندترین موهبت الهی به حساب می‌آید، اقدام علیه حیات خویشتن عمری به درازای تاریخ بشر دارد. دین اسلام با تحریم خودکشی، تحریم اضرار به نفس و وجوب حفظ جان همواره از حیات انسان حمایت کرده است. عملیات انتحاری که کشتن خویشتن برای کشتن دیگران است، در میان دو رویکرد ترهیبی و ترغیبی همواره واکنش‌هایی از جنس ستایش و نکوهش را در پی داشته است. تلاش‌های این تحقیق برای یافتن حکم عملیات انتحاری با توجه به علل و انگیزه‌های آن به این جا ره یافته است که دلالت ادله نقلی بر مشروعیت عملیات انتحاری ناتمام است. با استناد به قاعده عقلایی تقدیم اهم بر مهم در صورت تزاحم آن دو، عملیات انتحاری تنها در صورتی می‌تواند مشروعیت داشته باشد که در برابر دشمن متجاوز تنها ترین راه برای دفاع از مرزهای اسلام و مسلمین بوده تحت نظر فقها و کارشناسان نظامی صورت گیرد. همچنین اگر شخص مهدورالدم برای کشتن فرد یا افراد مهدورالدم دست به عملیات انتحاری بزند نیز منعی دیده نمی‌شود. عملیات انتحاری در قوانین جزایی افغانستان به صورت مستقل جرم‌انگاری نشده است، ولی با مراجعه با قانون جزای افغانستان و قانون مبارزه علیه جرایم تروریستی این کشور می‌توان ممنوعیت قانونی عملیات انتحاری را استنباط کرد. همچنین برای مهار کردن عملیات انتحاری و مبارزه با این پدیده هیچ اقدام اساسی از سوی دولت و نهادهای امنیتی صورت نگرفته است. این نوشته بر جرم‌انگاری عملیات انتحاری به صورت مستقل تأکید نموده خواستار در پیش گرفتن روش‌های زیربنایی و قانونی برای مبارزه با عملیات انتحاری است. توسعه صنعت بیمه و تأسیس صندوق حمایت از قربانیان جرایم خشونت‌بار از سوی دولت و نهادهای داخلی و خارجی برای جبران خسارت‌های جانی و مالی قربانیان عملیات انتحاری، دیگر پیشنهاد این تحقیق می‌باشد. این نوشته با استناد به 170 منبع به سامان رسیده است. واژگان کلیدی: خودکشی، انفجار، منتحر، عملیات انتحاری و عملیات استشهادی.
واژه های کلیدی: عملیات انتحاری، خودکشی