قرارداهای ناقص‌‌‌‌‌‌ دانشگاه تهران (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

امروزه با پیشرفت تجارت و اقتصاد، قراردادهای ناقص اهیمت بیشتری پیدا کردهاند. این نوع توافقها، در قراردادهای طولانی مدت، قراردادهای پیچیده و سنگین و حتی گاهی در قراردادهای خصوصی اشخاص مورد استفاده قرار میگیرند. در حقوق ایران به این موضوع به صورت تخصصی پرداخته نشده است. بنابراین، این پژوهش به بررسی قراردادهای ناقص در نظام حقوقی کامنلا، و مقایسه و تطبیق آن با نظام حقوقی ایران میپردازد. مصادیق عمدهی قراردادهای ناقص عبارتند از: توافق تنها بر روی اصول کلی، توافقهای منوط به قرارداد، شروطی که باز گذاشته شدهاند، و قرارداد برای انعقاد قرارداد؛ که در چهار فصل به آنها پرداخته میشود. از این موارد، برخی قابلیت پذیرش در حقوق ایران را ندارند؛ مانند اینکه طرفین در هنگام انعقاد قرارداد بر روی عوضین اصلی به توافق نرسند. برخی موارد در حقوق ایران پذیرفته شدهاند؛ مانند اینکه بر روی اجرت در قرارداد عرضهی خدمت توافق نشود، یا قراردادی برای انعقاد قرارداد منعقد گردد، و در برخی از مصادیق، نیاز به اصلاح مواد قانونی و انطباق آن با نیازهای روزِ جامعه وجود دارد؛ مانند اینکه طرفین بر روی معیار و ضابطهی تعیین قیمت توافق کنند، یا اینکه برخی شروط قراردادی را باز بگذارند که در آینده در مورد آن توافق کنند.‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
واژه‌های کلیدی: غرر، قابلیت تعیین ثمن، شرط باز، قولنامه، ثمن شناور، اختیار معامله