قمه‌زنی و ارتباط آن با جزع و هم‌دردی

توضیح

از جمله مواردی که کسانی که شعائر بودن قمه زنی ومستحب بودن آن را می گویند ، بدان پایبند هستند - پس از تصدیق اینکه هیچ مدرکی دال بر اثبات آن با عنوان خود وجود ندارد - این است که این یکی از اعتبار دو عنوان مشروع است که عبارتند از جزع و همدردی با امام حسین علیه السلام ، بنابراین این تحقیق اول روشن کردن منظور از این دو واژگان موجود در لابلای شواهد ، و ثانیاً درباره حدود آنها ، بنابراین ما می توانیم ببینیم که آیا قمه زنی از مصادیق آنها است ، یا نه. أما نتایج حاصل از این تحقیق، به شرح زیر است: 1- جزع در کلمات أدله شرعی به کار نمی رود مگر به معنای لغوی آن ، که غم شدید است و از این نظر در مورد قمه زنی صدق نمی کند ، اما حتی اگر تصدیق کنیم که کلمه جزع بر فعل ملازم آن إطلاق میشود، در مورد قمه زنی نیز صادق نیست زیرا واقعاً داوطلبانه است و مسئله این است که آنچه از جزع ناشی می شود عملی غیر ارادی است. 2- در شواهد هیچ چیز قابل استناد نیست که بگوید معصوم علیه السلام قمه زده باشد. 3 - همدردی به معنای لغوی آن در سه معنا به کار می رود: 1 - آسایش 2 - کمک و مشارکت 3 - تقلید. در مورد کنوانسیون ، این به معنای سوم استفاده نشده است ، اما دور از ذهن نیست که بگوییم وضع خاصی ایجاد شده است و یک واقعیت مشروع در سهم مربوط به یارانه با پول است ، یا اینکه هزینه شده در سهام بدون درک وضعیت جدید. 4- هرکسی بگوید که همدردی از اهل بیت علیهم السلام ، معنای دوم یا سوم معنای زبانی آن است ، که صحیح نیست ، و دلیل دوم آن مشارکت آنها در غم است. خود و نه در مظهر آن ، و اگر ثابت شود که مشارکت آنها در نشان دادن غم بیش از آنچه در مورد آنها ثابت شده است یا یکی از روشهای او مرسوم بود ، و سوم این که هیچ مدرک کاملی وجود ندارد که بتوان به آن اعتماد کرد ، و هر آنچه در شواهد آن ادعا می شود که معصوم یا شخصی که از معصوم پیروی می کند مورد تحریم قرار گرفته ، از نظر پشتیبانی و اهمیت ناقص است.
واژه‌های کلیدی: قمه زنی، جزع، همدردی