قواعد فقهی ناظر بر حرمت تولید، نگهداری و به کارگیری سلاح های کشتار جمعی

توضیح

در این نوشتار کوشش شده است حکم حرمت تولید، بکارگیری و نگهداری سلاح‌های کشتار جمعی از منظر قواعد فقه تبیین گردد. نکته‌ای که در اینجا حائز اهمیت است، این است که سلاح‌های کشتار جمعی عصر حاضر در زمان ائمه اطهار علیهم السلام وجود نداشتند تا حکم خاص آنها بیان شود؛ اما با توجه به بکارگیری موارد مشابه این نوع تسلیحات در زمان صدر اسلام، امکان بدست‌آوردن احکام تسلیحات مدرن هم منتفی نخواهد بود؛ بدین جهت باید به سراغ اصول و قواعد عمومی فقه و عمومات و اطلاق کتاب و سنت رفته و از باب تفریع الفروع من الاصول به بررسی حکم آنها پرداخت. فقها با برداشت از ادله عام و ادله مربوط به موارد مشابه این گونه تسلیحات همچون ممنوعیت القای سم در آب ، پرهیز از مثله کردن ، خودداری از افساد حرث و نسل و عدم تعرض به نیروهای غیرجنگجو...موضع‌گیری کرده اند. هر چند کسانی با توجه به آیه «وَ اَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّهٍ...» موافق تولید سلاح مرگبار و یا با تمسک به قاعده مقابله به مثل موافق به کارگیری این سلاح‌ها هستند اما ما با استفاده ازمقابله به مثل ، به این یافته رسیده ایم که کاربست سلاح های کشتار جمعی هم به عنوان استفاده ابتدایی و هم به عنوان مقابله به مثل جایز نیست مسلما مصداق بارز سوم کشنده در زمان ما سلاح های هسته ای و بمب اتمی است استفاده از این سلاح ها ، اگرچه بعنوان مقابله به مثل باشد با دستورات صریح و اولیه اسلام و قرآن مانند رعایت تقوای کامل در جنگ و نکشتن غیرنظامیان منافات دارد. در باب تولید این‌گونه سلاح‌ها به قاعده‌های همچون لاضرر و قاعده اتلاف و سعی بر فساد فی الارض ،به قربانی فراموش شده جنگ یعنی محیط زیست پرداختیم که با توجه به اهتمام حقیقی آموزه‌های دین مقدس اسلام در این مورد نشانگر اهمیت و جایگاه حیوانات و نباتات در فقه امامیه است. در مورد بکارگیری این نوع سلاح‌ها، استفاده از این نوع تسلیحات به خاطرعدم تفکیک میان نظامیان و غیرنظامیان با استفاده از قاعده حرمت‌ترور که کشتن افراد در غیر میدان جنگ حرام است و یا قاعده اسراف در قتل که در آن ریختن خون انسان‌های بی‌گناه یکی از مصادیق اسراف در قتل می‌باشد که نهی از کشتن غیر جنگجویانی دارد که هیچ‌گونه نقشی در جنگ ندارد استناد نموده‌ایم.
واژه‌های کلیدی: قواعد فقه، سلاح‌های کشتار دسته جمعی، تولید، بکارگیری، حرمت.