مالکیت اموال فرهنگی – تاریخی در فقه و حقوق ایران و اسناد بین‌الملل

توضیح

مالکیت یکی ازنهادهای حقوقی است که درمقوله اموال فرهنگی از اهمیت خاصی برخوردار است یک موضوع مهم از مبحث مالکیت واموال،وضعیت میراث فرهنگی-باستانی است.بانگاهی به قوانین تصویب شده در این زمینه درمی یابیم که درخصوص میراث فرهنگی،اشیا عتیقه،اموال تاریخی- فرهنگی،قانون با ابهامات و نواقصی ازجمله در تعریف آثار ملی،مصادیق آن،همچنین ابهاماتی درمورد تصرف و تملک این اشیاء روبرو است. درعصر تدوین قانون مدنی میراث فرهنگی به مفهوم امروزی مورد توجه نبوده است فقط راجع به مصادیقی از آن احکامی از جمله احکام مربوط به آثار تاریخی و دفینه تدوین شده است که آن هم باتصویب قانون حفظ آثار ملی منسوخ شده است. این مقوله در فقه اسلامی نیز از مسائل مستحدثه می باشد که دربیان حکم میراث فرهنگی نیز ابتدا باید به تعریف موضوع،تعیین عناوین منطبق بر موضوع پرداخت تا بتوان احکام شرعی منطبق بر آن را استنباط کرد. لذا با هدف هموار نمودن راه برای وضع سیاست‌های مناسب‌تری برای حفاظت از میراث فرهنگی و مالکان آن در ایران و جهان این پژوهش در دو فصل کلی ارائه شده است که فصل اول به بررسی مفاهیم وکلیاتی همچون اموال و مالکیت و فصل دوم به صورت خاص به مقوله مالکیت در اموال فرهنگی و تاریخی پرداخته شده است. در گردآوری مطالب تحقیق ازکتابها، مجله ها و روزنامه ها، منابع اینترنتی،پایان نامه های دانشگاهی،استفاده شده است،ولذا اطلاق روش توصیفی- تحقیقی به پیشبرد تحقیق مورد نظر صحیح است.عمده پرسشهایی که در این باره به ذهن می رسد این است که:1.رژیم حقوقی ناظر برمالکیت اموال تاریخی- فرهنگی در حقوق داخلی واسنادبین الملل چگونه است؟2.اهم معیارهایی که درحقوق داخلی کشورهاومعاهدات جهانی درتعریف اموال فرهنگی-تاریخی مورد استفاده قرار می گیرد چه روشهایی است؟2.مهمترین فعالیتهای انجام پذیرفته درخصوص حمایت از مالکین ومتصرفین اشیاءتاریخی-فرهنگی کدام است وشرایط موجودچگونه است؟
واژه‌های کلیدی: حقوق فرهنگی، فقه، مالکیت، اموال فرهنگی، میراث فرهنگی، فقه و حقوق ایران، اسناد بین الملل، حقوق مالکیت معنوی