مبانی فقهی حقوقی آدم‌ ربایی در حقوق موضوعه ایران و مصادیق آن

توضیح

آزادی یکی از مهمترین و بارزترین حقوق طبیعی و اولیه انسانهاست که در طول قرون و اعصار، از جمله بحثانگیزترین نهادها به شمار میرفته است. در نقطه مقابل مفهوم آزادی حبس و مخفی کردن می باشد که آدم ربایی یکی از این مصادیق می باشد که در این میان شاید بتوان گفت بعد از جرم قتل عمدی مهمترین جرم علیه اشخاص جرم آدم ربایی است. در این پژوهش ضمن احساس خلاء و مالاً ضرورت پرداختن بیشتر به جرایم مورد بحث، در تلاش است تا ضمن بررسی فنی نکات اصلی مواد قانونی مربوط در قالب عناصر تشکیل دهنده این جرایم و روشن نمودن ابهامات موجود، محل اعمال دقیق این مواد را بر مبنای تحلیل منطقی و نه صرفاً قانونی مشخص نمایند. در این راستا با مطالعه اسناد و کتب موجود به بررسی مبانی فقهی حقوقی آدم ربایی در حقوق موضوعه ایران و مصادیق آن پرداخته و در مجموع مجازات ساده، مشدد، سنتی، قضاتی و مشورتی ارائه شده است. در این پایان نامه بخش اول که به ارائه کلیات تحقیق در زمینه طرح مسئله، اهمیت و اهداف پژوهش اختصاص یافته و فرضیه ها و سابقه تحقیق و روش تحقیق نیز ارائه شدند. در بخش دوم به بیان واژه شناسی ر زمینه انسان، ربودن و نیز واژه های کلیدی در این زمینه پرداخته شده است. در فصل دوم-مفهوم و مبانی مصادیق فقهی حقوقی آدم ربایی در حقوق موضوعه ایران ارائه شده ، در فصل دوم نیز به بیان عناصر مشترک آدم ربایی پرداخته شده است. در فصل سوم ارکان آدم ربایی در فقه و حقوق موضوعه ایران و در فصل چهارم مصادیق آدم ربایی در فقه حقوق موضوعه ایران و همچنین در فصل پنجم مبانی فقهی و حقوقی جرم آدم ربایی تشریح شده است.
واژه‌های کلیدی: آدم‌ربایی، بازداشت، تعزیر، عنف، سرقت افساد فی الارض.