مبانی فقهی حقوقی جاسوسی

توضیح

حفظ امنیت و ثبات جامعه، جلوگیری از برهم خوردن نظم عمومی، برقراری آرامش مردم و احساس امنیت آنان در زندگی خصوصیشان مورد اهتمام دین اسلام است که این امر در روایات و احادیث و سیره پیامبر (ص) و همه معصومین (ع) مشخص است. یکی از مباحث مهم در مباحث حقوقی و فقهی عبارت است از جاسوسی، که جاسوس در لغت به معنای دارنده و همراه اسرار شرّ است و در اصطلاح به معنای تجسس و گردآوری اطلاعات و اسناد مخفی و طبقه بندی شده راجع به امور نظامی و عملیات آفندی و پدافندی یا کسب اطلاع از اوضاع و احوال سیاسی یا اقتصادی مملکت به قصد دادن آن اطلاعات به دولت خارجی در مقابل اخذ پول یا هرنوع پاداش یا اجرتی، یا بی اجرت است. با اینکه هیچ جامعه ای از به کارگیری جاسوس مستثناء نمی باشد اما امنیت کشورها ایجاب می کند که این مقوله بیشتر مورد توجه قرار گیرد. گاهی این جرم با خیانت به کشور چنان امتزاج می یابد که تشخیص آنها را از هم دشوار می سازد. این نوشتار با مطالعه تحلیلی-توصیفی و به روش گردآوری اطلاعات از طریق کتابخانه ای به بررسی مفهوم جاسوسی، ادله و مبانی آن، اقسام جاسوسی و تفاوت آن با نهادهای مشابه از جمله خیانت به کشور و استثنائات وارد برآن بحث می کند.
واژهای کلیدی:تجسس، خیانت به کشور