مبانی فقهی و حقوقی کاهش جنین در بارداری های چند قلویی

توضیح

کاهش جنین، به عنوان روشی نوین در عرصه ی پزشکی است که در طی سالیان اخیر وارد کشور شده و هدف آن حفظ جان و سلامتی مادر و همچنین سایر جنینها میباشد. از آنجا که قوانین کشور ما، براساس فقه اسلامی تدوین شده و برای سقط جنین مجازات سنگینی در نظر گرفته شده است. نوعی تعارض میان لزوم انجام کاهش جنین و حرمت سقط جنین پدید آمده است. برای رفع این تعارض ناگزیر میبایست به عناوین ثانویه ی احکام برای به دست آوردن حکم ثانویه مراجعه کرد. عناوینی همچون اضطرار، لاضرر، لاحرج، سلطه، دفاع از خویشتن و استفاده از اصلی همچون تزاحم از این دست میباشند. با توجه به آن که حکم اولیه ی کاهش جنین بدون وجود هیچ نوع ضرورتی، حرمت میباشد، بنابراین با استناد به قواعد فقهی مذکور، در جایی که جان مادر و یا سایر جنینها در خطر باشد، از باب تقدم اهم بر مهم در فرض تزاحم حکم وجوب نفوس میتوان حکم جواز کاهش جنین را قبل از ولوج روح و پس از دمیده شدن روح در صورت وجود خطر جانی قطعی برای مادر به دست آورد. با عنایت به این که عنوان کاهش جنین در قوانین ما به صورت مجزا مطرح نشده، به نظر میرسد، با توجه به قوانین سقط درمانی موجود، بتوان کاهش جنین را به عنوان زیر مجموعه ای از قوانین سقط درمانی مطرح نمود. همچنین در کاهش جنین، پزشک معالج همچون سایر جراحیها، در مواردی که مشروعیت، موازین علمی و فنی و اخذ رضایت و برائت از اولیای بیمار را رعایت ننموده باشد، دارای مسئولیت میباشد.
واژه های کلیدی: سقط جنین، سقط درمانی، کاهش جنین، دیه جنین، احکام ثانویه، مسئولیت مدنی پزشک.