مبانی و اهداف اجرای مجازات در ملاعام (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

در گذشته اعمال مجازات بر اساس انتقام‌جویی افراد و دادگستری خصوصی بود؛ فردی که مورد ظلم قرار می‌گرفت، خود یا خانواده و یا طایفه‌ وی به انتقام‌گیری از مجرم و خانواده و حتی طایفه‌اش می‌پرداختند. با تشکیل دولت‌ها ضرورت کیفر و نحوه اجرای آن مورد حاکمیت قرار گرفت. در این دوران اجرای مجازات، اغلب در ملأعام و در میدان‌های شهر و مناطق پرجمعیت با هدف رسوایی مجرم و ارعاب دیگران صورت می‌گرفت. اعدام در ملأعام در قرون میانی در اروپا بسیار رایج بود، تعذیب و نمایش آن در نظام جزایی سنتی جزئی از مجازات و فلسفه مجازات بود و نمایش تنبیه با هدف ارعاب جامعه و بازدارندگی ارتکاب جرم صورت می‌گرفت. از قرن هیجدهم میلادی به بعد، با ظهور اندیشمندان کیفری انتقادات وسیعی در خصوص اجرای مجازات‌های خشن و دهشتناک و آن هم در ملأعام صورت گرفت، در نتیجه همین انتقادات تمایل به انتقال مجازات-های خشن به بخش پنهان فرایند کیفری بوجود آمد؛ با پیدایش نوعی همدلی با محکوم تاثیرات موردنظر از نمایش تنبیه معکوس یا بی‌فایده می‌شد. بدین ترتیب بود که نمایش مجازات در غرب رخت بر بست. در هر صورت اجرای مجازات در ملأعام در ایران هم به صورت قانونی و هم به صورت فراقانونی و با صلاحدید قاضی در میادین اصلی و مکانهای شلوغ و در حضور مردم به موقع اجرا گذاشته می‌شود.در مورد آثار و تبعات فردی و اجتماعی اجرای مجازات در ملأعام بین علما و صاحب‌نظران اتفاق نظر وجود ندارد، برخی آن را واجد آثار مثبت می‌دانند و معتقدند اجرای مجازات در ملأعام باعث کاهش بزهکاری، تسکین افکار عمومی و اعاده نظم و آرامش در جامعه می‌شود و گروهی نیز آنرا دارای تبعات منفی می‌دانند و معتقدند پیشگیری از وقوع جرم همیشه با اجرای مجازات آن هم به صورت اجرای مجازات در ملأعام میسر نیست. علاوه بر این اجرای مجازات در ملأعام مجازات مضاعف بوده و تاثیر مخربی بر روی کودکان و زنان دارد، همچنین این عمل باعث وهن اسلام شده و حساسیت مردم را در مقابل اجرای مجازات در ملأعام کاهش می‌دهد.این امر در سطح بین المللی واکنش‌های گسترده‌ای را در پی داشت و بسیاری از اسناد حقوق بشری به این شیوه از مجازات اعتراض نموده و این شیوه از اعمال مجازات را مطابق با موازین بین المللی انطباق نمی‌دانند.
واژه‌های کلیدی: ملاءعام، علنی، نظام حقوقی ایران، تشهیر، اجرای مجازات.