توضیح

در نظام حقوقی ایران، چنانچه کودکی از رابطه خارج از ازدواج متولد شود، نسب وی نامشروع است.به عبارتی نسب وقتی نامشروع است که در اثر مقاربت و نزدیکی زن و مردی که بین آنها علقه زوجیت وجود نداشته، به وجود آید و والدین یا یکی از آنها به عدم زوجیت و غیر قانونی بودن عمل علم داشته باشند و همچنین نسب قانونی، نسبی است که منشاء آن ازدواج معتبر و قانونی باشد. از نظر اسناد بین‌المللی راجع به حقوق کودک، کودکان نامشروع در برخورداری از حقوق، هیچ تفاوتی با سایر کودکان ندارند. بر اساس قوانین ایران، هر چند فرزند نامشروع با والدین خود رابطه نسبی ندارند، اما همانند فرزند مشروع از حق حیات، حق داشتن نام، ملیت و غالب حقوق اجتماعی برخوردار است و البته از برخی حقوق از جمله ارث و تصدی برخی مشاغل مانند قضاوت محروم می‌باشد.محروم بودن کودکان نامشروع ار ارث در حقوق ایران، علیرغم اینکه قانون گذار در زمینه حضانت، نفقه، تربیت و ولایت موضوع برابر با کودکان نامشروع را در نظر گرفته، یکی از تفاوت‌های مهم آثار حقوقی ناشی از نسب نامشروع در حقوق ایران و اسناد بین‌المللی است که به دلیل تفاوت مبنایی قوانین مربوط به نسب در حقوق ایران و اسناد بین‌المللی است.تفاوت مبنایی احکام مربوط به نسب در حقوق ایران به دلیل ریشه فقهی این قوانین در حقوق ایران است.دولت جمهوری اسلامی ایران در سال 1372 به کنوانسیون حقوق کودک ملحق شد،مشروط بر اینکه «مفاد این کنوانسیون در هر مورد و هر زمان در تعارض با قوانین داخلی و موازین اسلامی باشد یا قرار گیرد از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران لازم الرعایه نباشد.»