محدودیت در فضای مجازی با تکیه بر فقه و حقوق ایران (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

در دنیای امروز که عصر ارتباطات و تکنولوژی است، هر روزه ارتباطات گسترده در سطح وسیعی بین کاربران تبادل می‌شود. این اطلاعات توسط دولت‌ها کنترل و نظارت می‌گردد و هر دولتی بنا بر یک سیاست کلی در منافع و ‌ارزش‌های جامعه، بخشی از اطلاعاتی که توسط اینترنت در فضای مجازی منتشر می‌شود را فیلتر می‌کند. عمده‌ترین مصادیق فیلترینگ را می‌توان در سه بخش اجتماعی، سیاسی و دینی مطرح کرد. هدفی که ما را در ارائه این پژوهش برانگیخت، این می‌باشد که باید معیار و ملاک معینی برای محدودیت (فیلترینگ) در فضای مجازی توسط حاکمیت و دولت ارائه شود. با بررسی‌های فقهی و حقوقی که بر روی مصادیق فیلترینگ صورت گرفت به این نتیجه رسیدیم که فیلترینگ در مصادیق مطرح شده توسط دولت‌ها جایز است و محدود کردن بخشی از اطلاعات توسط دولت‌ها امری معقول بلکه از ضروریات می‌باشد اما در عین حال باید از شیوه‌های مناسب برای اعمال محدودیت (فیلترنگ) استفاده کرد و همچنین اگر از رهگذر فیلترینگ خسارتی به کاربران وارد شود دولت‌ها از باب مسئولیت مدنی ملزم به جبران خسارت وارده هستند.
واژه های کلیدی: حریم خصوصی، فضای مجازی، آزادی اطلاعات، فیلترینگ.