مدت قرار بازداشت موقت در نظام حقوقی ایران

توضیح

اصل برایت ایجاب میکند که قبل از اثبات جرم و صدور حکم محکومیت، هیچگونه و محدودیت ممنوعیتی نسبت به متهم ایجاد نگردد. وجود دلائل قبل از صدور حکم و با در دسترس بودن متهم ایجاب می کند که وی تحت قرار تامین باشد. اگر مقام قضایی تشخیص دهد که باید قرار بازداشت صادر شود، طول مدت بازداشت اهمیت زیادی دارد. در جرائم و مجازاتهای مذکور در ماده 302 قانون آیین دادرسی کیفری مدت بازداشت دو ماه و در مابقی جرائم و مجازات ها مدت یکماه است؛ اما اگر نیاز به تمدید مدت بازداشت باشد، حداکثرطول مدت بازداشت مطابق با ماده 242 قانون آئین دادرسی کیفری با ضابطه های شناخته می شود. مبانی تعیین مدت بازداشت به منظور جلوگیری از تطویل دادرسی و ترغیب مقامات قضایی در فیصله دادن به دعوای کیفری است. با توجه به ماده 434 قانون مجازات اسلامی حداکثر مدت بازداشت متهم فراری دهنده قتل تا زمان دستگیری محکوم به قصاص می باشد و اگر شخصی بیش از حداکثر مدت قانونی بازداشت باشد مستحق جبران است که با روش تحقیق تحلیلی به این موضوعات پرداخته شده است.
واژه‌های کلیدی: اصل برائت،