مسئولیّت پزشک در تشخیص از منظر فقه امامیّه و حقوق موضوعه (حقوق ایران و بین‌الملل)

توضیح

پژوهش حاضر در صدد واکاوی مسوولیّت پزشک در تشخیص بیماری و درمان و جرّاحی و... با مراجعه به سیره طبّ سنّتی، اسلامی و صنعتی (مدرن) است. روش پژوهش، توصیفی ـ تحلیلی و ابزار آن، مطالعه کتابخانه‌ای است. مطالب در قالب 4 فصل با عناوین «کلیّات و مفاهیم»، «مسوولیّت پزشک در تشخیص در فرآیند تاریخ»، «عوامل و پیآمدهای مسوولیّت پزشک در تشخیص»، و «نحوه مواجهه قانون با تخلّفات و مسوولیّتهای پزشک» سامان یافته و نتایج بدست آمده بیانگر آن است که علیرغم سازمان یافتگی، تدوین قوانین پیشرفته دوران طبّ صنعتی (پزشکی مدرن)، موجب سست شدن سلامتی جامعه و اخلاق پزشکی گردیده است. عوامل فرهنگی ـ عقیدتی (شامل کسب وجاهت اجتماعی ـ بین المللی، اثر گذاری فرهنگ‌ها، تقصیر و اباحه‌گری) عوامل سیاسی (شامل خدعه دشمنان طبّ سنّتی ـ اسلامی و خدعه مکاتب و نحله‌های رقیب طبّ سنّتی و اسلامی) و عامل اقتصادی (کسب درآمد)، موجبات گرایش برخی را به عقیده مذکور (طبّ وارداتی مدرن) فراهم آورد. طبّ اهل بیت علیهم‌السّلام در مواجهه با طبهای مختلف، ضمن هشدار به پیروان خود و طبهای تجربی و انحرافی، به معرفت بخشی پیرامون طبّ ناب اسلامی و آسمانی پرداختند و طبّ اسلامی را دراختیار پیروان خود قرار دادند (مانند: ذهبیه امام رضا علیه‌السّلام همچنین با پیشرفت جوامع بشری برای جلوگیری از استفاده ابزاری از طبّ و نگاه منبع اقتصادی به آن، حقوقدانان نیز به صورت مبسوط به تدوین قانون در مسوولیّتهای پزشک را فراهم نمودند.
وازه های کلیدی:فقه جعفری،ایران ،مسئولیت(حقوقی) ،حقوق بین‌الملل ،بررسی تطبیقی ،کارکنان پزشکی