مشارکت سیاسی در اسلام (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

هدف از پژوهش حاضر، بررسی مشارکت سیاسی از دیدگاه اسلام است. فرضیه تحقیق عبارتست از اینکه" آیا مشارکت و نظرات مردم در دیدگاه اسلام و حاکمیت دینی دارای اعتبار است؟"، به تعبیر دیگر آیا دین تنها مجموعه قوانین ثابت و لایتغیر است که بدون توجه به نظر و رای مردم دستورالعملهای آن باید در تمامی زمینه ها عملی شود؟ روش تحقیق در رساله حاضر، روش کتابخانه ای می باشد و اطلاعات از طریق فیش برداری گردآوری شده است. تحقیق حاظر در پنج فصل به شرح ذیل تنظیم و ارائه شده است. فصل اول تحقیق، زمینه های مشارکت رابیان می دارد. درفصل دوم، مشارکت و جلوه های آن بیان می شود. فصل سوم، با عنوان بیعت جلوه ای دیگر از مردم، ضمن ارائه معنای لغوی و مفهوم بیعت، جایگاه بیعت در کتاب خدا و سیره معصومین، تمسک به بیعت برای مقابله با مخالفان، بیعت با حضرت حجت و .... را مورد بررسی قرار می دهد. امر به معروف و نهی از منکر به عنوان نظارت همگانی مستمر و شوری به عنوان نوع دیگری از مشارکت، عناوین فصول چهارم و پنجم را تشکیل می دهند. یافته های حاصل از تحقیق نشان می دهد، سیاست در دیدگاه اسلام به معنای حضور و مکلف بودن در برابر رخدادها می باشد. رابطه تنگاتنگ و غیرقابل تفکیک مشروعیت و مقبولیت از دیدگاه اسلام مورد تائید و تاکید است. یعنی اصل نظرخواهی و مقبولیت به عنوان یکی از منابع عمده قدرت محسوب شده و حتی با وجود شرایط مورد نظر اسلام برای رهبری، پذیرش همگانی و نظرخواهی نیز از شرایط تصدی حکومت محسوب شده است. خود پیامبر در شرایط و مواقع حساس از اصحاب نظرخواهی می کردند. علی (ع) تصدی حکومت از طرف خود را به دلیل مقبولیت و عمل به آرای عمومی مردم می داند. توده مردم و همراهی حمایت اکثریت ازبرنامه ها، یک اصل مصرح و موکد است که زمامداتر اسلامی بایستی همواره نظر توده را بیابد و عمل کند نه اقلیت را. اصل شوری مکانیزم دیگری است برای آگاهی از نظر مردم و وسیله ای است برای همراه ساختن حمایت و پشتوانه مردمی با سیاستها و برنامه های مورد نظر و این اصل آنقدر مهم و موکد است که پیامبر نیز، علیرغم مصونیت از لغزش و خطا، موظف به نظرخواهی از مردم است. بنابراین، اصل مشارکت و نظرخواهی به عنوان یک مکانیزم تضمین کننده و وسیله ای براش پشتوانه ساختن حمایتهای مردمی با سیاست و عملکرد دولتمردان، مورد اهتمام اسلا و رهبران اسلامی بوده است و در تلقی دین، فرد معتقد، در قبال رخدادهای محیطی و باید و نبایدهای جامعه خود مسئول است و این مسئولیت و تعهد با پارامترهای ارزشی و اعتقادی ارزیابی می شود.
واژه‌های کلیدی:اسلام، مشارکت سیاسی، شورا، بیعت، امربه معروف و نهی ازمنکر، حکومت اسلامی.