مشارکت سیاسی زنان و مبانی دینی آن

توضیح

مشارکت سیاسی از مباحث شایع در سطح بین‌المللی است که در دهه‌های اخیر از اهمیت بیشتری برخوردار گردیده است. طرح جوانب نوظهور، تأمل و تعمق بیشتری را از سوی عالمان دینی می‌طلبد، تا پاسخ مناسبی فراهم آورند. در این راستا، پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، موضوع مشارکت سیاسی زنان را بر اساس آموزه‌ها و مبانی اسلام مورد بررسی قرار داده است. امروزه مشارکت سیاسی به‌عنوان ملاکی برای ارزش‌گذاری جوامع، مورد توجه بوده، و کارشناسان مسایل اجتماعی رسیدن به تعالی اجتماعی و توسعه همه‌جانبه را منوط به مشارکت گسترده و فعال تمام اقشار جامعه، شامل زنان و مردان می‌دانند. مصادیق و انواع مشارکت سیاسی زنان در سطح عمومی را می‌توان شامل شرکت در انتخابات، عضویت در گروه‌ها و احزاب سیاسی، و مشارکت در تجربه‌های اجتماعی دانست. در سطح نخبگان نیز زنان می‌توانند در بخش نمایندگی مجالس قانون‌گذاری، حضور در قوه مجریه، و مشارکت در خدمات بین‌المللی، فعالیت داشته باشند. از حیث مبانی اسلامی نیز چنین حضوری برای زنان قابل قبول است؛ زیرا بر مبنای اشتراک زن و مرد در اصل انسانیت، هیچ تفاوت و تمایزی که گویای برتری یکی بر دیگری باشد وجود ندارد. فراجنسی بودن تکالیف و دستورات الهی، اصالت روح، و تساوی زن و مرد در دین‌داری و وحدت دین و سیاست، از دیگر مبانی دینی برای توجیه مشارکت سیاسی زنانی می‌باشد. الگوهای عملی چنین مشارکتی نیز در تاریخ اسلام فراوان مشاهده می‌شود، که از جمله می‌توان به زمان حیات پیامبر اسلام(ص) ، دوران امیرالمومنین(، و عصر امام حسین(ع) خصوصاً مشارکت سیاسی زنان اهل بیت در واقعه عاشورا، اشاره کرد. بدین ترتیب، بر خلاف ذهنیت عمومی، که تصدی بسیاری از مناصب سیاسی توسط زنان را برنمی‌تابد، مراجعه به متون فقهی ثابت می‌کند که این برداشت قابل خدشه است، و مشارکت سیاسی زنان بر اساس مبانی اسلام، نه‌تنها جایز بلکه در مواردی واجب خواهد بود.