مشروعیت انجماد بیمار لاعلاج از نظر مذاهب فقهی (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

یکی از مسائل جدیدی که در حوزه علم فیزیک به وجود آمده است، مسئله کرایونیک می‌باشد. کرایونیک (سرما زیستی)، یک نوع محافظت از انسان‌ها یا حیوانات قانوناً مرده، در دمای بسیار پایین است به این امید که پزشکی آینده، آن‌ها را به زندگی برگرداند. اما معیار برای مرگ، تقریباً همیشه توقف ضربان قلب است.در پزشکی معاصر، مرگ مغزی، ملاک مرگ قطعی انسان محسوب می‌شود لذا چنین اشخاصی به لحاظ پزشکی، زنده‌اند اگرچه به لحاظ قانونی، مرده به حساب می‌آیند. بیمار لاعلاجی که در حال مرگ است، تنها راه درمان وی، انجماد می‌باشد. در این تحقیق سعی شده است مشروعیت چنین عملی، البته با ملاحظه‌ی قیودی خاص، از نظر مذاهب فقهی بررسی شود. برای این امر، ابتدا در فصل اول، موضوع کرایونیک با دقت تبیین شده است. برای روشن شدن موضوع از مؤسسات جهانی فعال در زمینه کرایونیک، بهره گرفته شده است و تا حد امکان از منابع واسطه، پرهیز شده است. سپس در فصل دوم، ادله جواز و عدم جواز کرایونیک، طرح شده و مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.از مجموع بررسی‌ها می‌توان چنین نتیجه گرفت که اولاً ادله جواز نسبت به ادله عدم جواز از اشکالات کمتری برخوردار است. بنابراین انجماد بیمار لاعلاج نزدیک مرگ، با رضایت او توسط پزشک با صلاحیت به هدف درمان او در آینده و با ظن قوی به امکان بازگشت به حالت قبل از انجماد، در صورتی که به بدن آسیبی نرساند جایز است. ثانیا به فرض که ادله عدم جواز را بپذیریم، باز در مقام تزاحم، چاره‌ای جز ترجیح اهم که حفظ جان بیمار (انجماد) است، بر مهم (حرمت انجماد) نداریم.
واژه های کلیدی: مذاهب فقهی، انجماد، مشروعیت، کرایونیک، مذاهب فقهی، بیماری لاعلاج.