مطالعه تطبیقی جایگاه عرف در حقوق بین الملل، حقوق داخلی و فقه

توضیح

هر نظام حقوقی بر اساس چهارچوب خاصی تدوین می‌یابد و اعمال رفتارهای نیز در این نظام‌های حقوقی اصولا باید بر اساس اصول و قواعد مشخصی باشد. در واقع این اعمال باید بر اساس منابع حقوقی باشد. یکی از این منابع عرف می‌باشد. عرف به عنوان منبع نانوشته نظام حقوقی می‌باشد که از دل جامعه شکل می‌گیرد. هم در نظام داخلی و هم نظام بین‌الملل عرف دارای جایگاه خاصی می‌باشد. در نظام داخلی یکی از منابع اصلی نظام حقوقی می‌باشد. در نظام بین‌الملل در کنار معاهده، اصول کلی حقوقی و دیگر منابع حقوقی، عرف بین الملل به عنوان یکی از منابع حقوق بین الملل می‌باشد. به عبارت دیگر می‌توان گفت با توجه به فقدان یک قانونگذار جهانی در نظام بین الملل، عرف و چگونگی شکل گیری آن نیز می‌تواند بسیار حائز اهمیت باشد. در فقه اسلامی نیز عرف به عنوان یکی از مستندات می‌باشد به این تفاوت که در این چهارچوب گاهی ازآن به عنوان سنت یاد می‌شود و با این حال در فقه اسلامی عرف به عنوان یکی از منابع اصلی از آن یاد می‌شود.
واژه‌های کلیدی: نظام داخلی، عرف بین الملل، فقه، حقوق بین الملل.