مطالعه تطبیقی قرارداد اجاره به شرط تملیک هواپیما در ایران با قرارداد اجاره در حمل و نقل بین المللی هوایی (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

معاملات مربوط به هواپیما و تجهیزات آن به صورت نقدی بسیار سرمایه بر است و شرکت های هواپیمایی اکراه به خرید نقدی هواپما دارند. شرکت های هواپیمایی برای تامین هواپیما در ناوگان هوایی خود به ترتیبات قراردادی روی می آورند که از حق بهره برداری از هواپیما و استیفای منابع آن بهره مند شوند در حالی که مالکیت آن تا زمان پرداخت آخرین قسط به شخص ثالث یعنی سرمایه گذار (تامین کننده مالی) تعلق دارد. آنها در اغلب موارد به دنبال تحصیل مالکیت هواپیما از طریق قرارداد فروش مشروط (قرارداد اجاره به شرط تملیک) هستند. قراردادهای مذکور یا همان اجاره تامین مالی، یکی از راهکارهای تامین مالی در عرصه تجارت داخلی و بین المللی است. رویه مرسوم و متداول در معاملات مربوط به هواپیما در عرصه بین الملل بر اساس نمونه موافقت نامه ها و قراردادهای منعقد می گردد که که نوعا مقررات و الزامات قانونی مشابه ای در موضوعات مختلف حقوقی ارائه می‌دهند. نمونه قراردادهای خرید یا لیزینگ هواپیما متضمّن مقرّراتی در خصوص موضوعات مختلف نظیر شروط قراردادی، بیمه، قانون حاکم، وثیقه قرار گرفتن هواپیما و قواعد حل تعارض است که با نظام حقوقی حاکم بر قرارداد اجاره به شرط تملیک در حقوق ایران شباهت ها و تفاوت هایی دارد. این مقاله با بررسی تطبیقی قرارداد اجاره به شرط تملیک در حقوق ایران و قرارداد لیزینگ هواپیما و تبیین وجوه افتراق و اشتراک آنها، درصدد تبیین و رفع چالش‌های حقوقی فراروی شرکت‌های هواپیمایی ایرانی در انعقاد قراردادهای بین‌المللی لیزینگ هواپیما است.‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
واژه‌های کلیدی: هواپیما، اجاره به شرط تملیک، شرکت‌های هواپیمایی، تامین مالی.