توضیح

برای انجام اعمال طبی و جراحی اشخاص، باید از خود فرد یا ولی او رضایت گرفت. زیرا در صورتی که عمل مذکور بدون اذن هر کدام باشد موجب ضمان پزشک می باشد.اما در صورتی که اذن باشد اما برائت اخذ نشود ، در صورت تلف جان یا نقص عضو بیمار، پزشک تنها مسئولیت مدنی دارد مگر اینکه عدم تقصیر خود را ثابت کند. اما در صورت اخذ برائت، در فرض تلف جان و یا نقص عضو بیمار، پزشک ضامن نیست مگر اینکه تقصیر وی احراز شود. در واقع یکی از مباحث مهم در حوزه اخلاق پزشکی،موضوع رضایت بیماران در انجام اعمال پزشکی است که این موضوع در حقوق نیز مطرح شده است وقانونگذار ایران در قانون مجازات اسلامی به تبین و شرایط اخذ رضایت، مشروع بودن عمل طبی یا جراحی، اهلیت رضایت دهنده و موارد این چنینی پرداخته است. در قانون مجازات عراق و قانون بهداشت عمومی عراق و هم چنین قانون مجازات مصر به این امر پرداخته شده است. در این پژوهش ماهیت، مبانی، شرایط و آثار اخذ رضایت در حقوق کشورهای ایران، عراق، مصر مورد واکاوی قرار خواهد گرفت تا با تطبیق قوانین شباهت و تفاوت ها مشخص گردد و در الگو برداری از قوانین مورد استفاده قرار گیرد .در فصل اول به مفاهیم و واژه شناسی، فصل دوم به بررسی شرایط رضایت بیمار در حقوق ایران، مصر و عراق و در فصل سوم به بررسی آثار رضایت و ضمانت اجرای عدم اخذ رضایت از بیمار پرداخته خواهد شد.
واژهای کلیدی:پزشک ،رضایت بیمار