مقاومت در برابر مأمور دولتی حین انجام وظیفه از دیدگاه فقه اهل‌بیت (علیهم السلام)، فقه حنفی و حقوق افغانستان

توضیح

یکی از وظایف دولت حفظ نظامات جامعه است، که مأموران دولت مسئولیت اجرای آن را به عهده دارند، براین اساس از طرفی باید زمینه اجرای مقررات برای مأمور فراهم باشد؛ و از طرفی ممکن است اطاعت از مأموران دولتی در مواردی باعث ظلم و گاهی مخالفتی با قانون شود. لذا در این پایان نامه، حکم مقاومت در برابر مأمورین دولتی حین انجام وظیفه از دیدگاه فقه اهلبیت، فقه حنفی و حقوق افغانستان مورد بررسی قرار می‌گیرد؛ مقاومت در اینجا عبارت است از حمله یا ایستادگی که با نوعی عملیات فیزیکی نسبت به مأمورین دولت که در حال انجام وظیفه هستند، صورت می‌گیرد، بنابراین مقاومت در این مسأله، شامل ترک فعل یا مخالفت گفتاری نمی‌شود. پیشینه این موضوع به تشکیل حکومت الهی و انبیای عظام بر می‌گردد که با متمرّدین و گردن کشان مواجه بوده‌اند؛ از دیدگاه فقه اسلامی مقاومت و شورش علیه حکومت، به طور مطلق ممنوع نیست؛ براین اساس مقاومت در برابر مأمور دولت اسلامی در محدوده اختیارات قانونی وی از دید گاه فقه اهلبیت (ع) و فقه حنفی جرم محسوب می‌شود؛ و از دید گاه حقوق افغانستان نیز وقتی جرم است که مأمور در محدوده اختیارات قانونی خود و با حسن نیت عمل نماید. بنابراین جرم مذکور دارای آثار کیفری و مدنی می‌باشد. اما مقاومت در برابر مأمور دولت غیر اسلامی ذاتاً اشکال ندارد، ولی گاهی به خاطر حفظ مصلحت بالاتری جایز نیست و گاهی با وجود شرایط از باب دفاع مشروع وامر به معروف ونهی از منکر واجب می‌شود؛ مقاومت در خارج از محدوده اختیارات قانونی مأمور از دید گاه فقه اسلامی اعم از فقه اهلبیت و حنفی و حقوق افغانستان اشکال ندارد.
واژه‌های کلیدی: مقاومت، دولت، مامور، دفاع مشروع، وظیفه